¹ Tedy poſłáwszy krol, áby śię zebráli do niego wszyſcy ſtárśi Judzcy y Jeruzálemſcy, ² Wſtąpił krol do domu Páńſkiego, y wszyſcy mężowie Judzcy, y wszyſcy obywátele Jeruzálemſcy z nim, y kápłáni, y prorocy, y wszyſtek lud od máłego áż do wielkiego; y cżytał, gdźie wszyſcy ſłyszeli wszyſtkie ſłowá kśiąg przymierza, ktore były ználeźione w domu Páńſkim. ³ Potem ſtánął krol ná májeſtáćie, y ucżynił przymierze przed Pánem, że chce chodźić zá Pánem, y ſtrzedz rozkázánia jego, y świádectw jego, y wyrokow jego ze wszyſtkiego ſercá, y ze wszyſtkiej duszy, y pełnić ſłowá przymierza tego, ktore były nápiſáne w onych kśięgách. Y przeſtał lud ná onem przymierzu. ⁴ Y przykázał krol Helkijászowi, kápłánowi nájwyższemu, y kápłánom wtorego rzędu, y odźwiernym, áby wyrzućili z kośćiołá Páńſkiego wszyſtko nacżynie, ktore ſpráwione było Báálowi, y gájowi poświęconemu, y wszyſtkiemu wojſku niebieſkiemu, y ſpálił je precż zá Jeruzálemem ná polu Cedron, á zánioſł popioł ich do Betelá. ⁵ Złożył też z urzędu popow, ktorych byli poſtánowili krolowie Judzcy, áby kádźili po wyżynách w miáſtách Judzkich y około Jeruzálemu; przytem y onych, ktorzy kádźili Báálowi, ſłońcu y mieśiącowi, y plánetom, y wszyſtkiemu wojſku niebieſkiemu. ⁶ Kázał też wynieść gáj święcony z domu Páńſkiego precż z Jeruzálemu ku potokowi Cedron, á ſpálił go u potoku Cedron, y ſtárł go w proch, á popioł jego rozmiotał ná groby ſynow onegoż ludu. ⁷ Zburzył też domy Sodomcżykow, ktore były w domu Páńſkim, kędy niewiáſty tkáły opony do gáju poświęconego. ⁸ Y záwołał wszyſtkich kápłanow z miaſt Judzkich, á ſplugáwił wyżyny, ná ktorych kádźili, od Gábáá áż do Beerſebá, y popſuł wyżyny przy bramách, ktore były w wejśćiu bramy Jozuego, kśiążęćiá miáſtá, á było po lewej ſtronie wchodzącemu w bramę miejſką. ⁹ Wszákże nie przyſtępowáli kápłáni wyżyn do ołtárzá Páńſkiego w Jeruzálemie, ále jádáli chleby przáśne miedzy bráćmi ſwoimi. ¹⁰ Splugáwił też y Tofet, ktore było w dolinie ſyná Hennomowego, áby więcey nikt nie przewodźił ſyná ſwego, áni corki ſwojey przez ogień ku cżći Molochowi. ¹¹ Zágubił też one konie, ktore byli krolowie Judzcy oddáli ſłońcu, á ſtáły, kędy wchodzą do domu Páńſkiego, podle mieszkánia Nátánmelechá dworzániná, ktore było ná przedmieśćiu; y wozy ſłońcá ſpálił ogniem. ¹² Tákże ołtárze, ktore były ná dáchu ſáli Acházowej, ktore byli pocżynili krolowie Judzcy, y ołtárze, ktore był pocżynił Mánáſes w obu śieniách domu Páńſkiego, pokáźił krol; á poſpieszywszy śię z támtąd kázał wrzućić proch ich w potok Cedron. ¹³ Wyżyny tákże, ktore były przed Jeruzálem, y ktore były po práwej ſtronie gory Oliwney, ktorych był nábudował Sálomon, krol Izráelſki, Aſtárotowi, obrzydłośći Sydońcżykow, y Chámoſowi, obrzydłośći Moábcżykow, y Melchomowi, obrzydłośći ſynow Ammonowych, ſplugáwił krol. ¹⁴ Y pokruszył ſłupy, á powyćinał gáje, y nápełnił miejſcá ich kośćiámi ludzkiemi. ¹⁵ Nádto y ołtárz, ktory był w Betel, y wyżynę, ktorą był ucżynił Jeroboám, ſyn Nábátowy, ktory przywiodł do grzechu lud Izráelſki, y ten ołtárz, y wyżynę zepſuł, á ſpáliwszy onę wyżynę, ſtárł ná proch, y ſpálił gáj. ¹⁶ A obroćiwszy śię Jozyjász, obácżył groby, ktore tám były ná gorze, á poſłáwszy pobrał kośći z onych grobow, y popálił je ná tymże ołtárzu; á ták go ſplugáwił według ſłowá Páńſkiego, ktore mowił mąż Boży, ktory był te rzecży przepowiedźiał. ¹⁷ Y rzekł: Coż to jeſt zá nápis, ktory widzę? Y odpowiedźieli mu mężowie miáſtá: Grob to mężá Bożego, ktory przyszedszy z Judy opowiedźiał te rzecży, ktoreś ucżynił nád ołtárzem w Betel. ¹⁸ A on rzekł: Zániechájćie go, niecháj nikt nie ruchá kośći jego. Y wybáwili kośći jego, y kośći proroká onego, ktory był przyszedł z Sámáryi. ¹⁹ Wszyſtkie też domy wyżyn, ktore były w miáſtách Sámáryjſkich, ktore byli pobudowáli krolowie Izráelſcy, dráźniąc Páná, znioſł Jozyjász, y ucżynił im według wszyſtkiego, jáko był ucżynił w Betel. ²⁰ Pozábijał tákże wszyſtkich kápłanow wyżyn, ktorzy tám byli ná ołtárzách, y pálił kośći ludzkie ná nich, potem śię wroćił do Jeruzálemu. ²¹ Rozkázał też krol wszyſtkiemu ludowi, mowiąc: Obchodźćie święto przejśćiá Pánu, Bogu wászemu, jáko nápiſano w kśięgách przymierza tego. ²² Bo nie obchodzono tákiego świętá przejśćiá ode dni ſędźiow, ktorzy ſądźili Izráelá, y przez wszyſtkie dni krolow Izráelſkich, y krolow Judzkich. ²³ Jáko ośmnáſtego roku krolá Jozyjászá, obchodzono tákie święto przejśćiá Pánu w Jeruzálemie. ²⁴ Ale y wieszcżkow, y cżárownikow, y obrázy, y brzydkie báłwány, y wszyſtkie obrzydłośći, co ich było widáć w źiemi Judzkiej y w Jeruzálemie, wykorzenił Jozyjász, áby wypełnił ſłowá zakonu nápiſáne w kśięgách, ktore ználázł Helkijász kápłán w domu Páńſkim. ²⁵ Y nie był podobny jemu krol przed nim, ktoryby śię náwroćił do Páná z cáłego ſercá ſwego, y ze wszyſtkiej duszy ſwojey, y ze wszyſtkiej śiły ſwojey, według wszyſtkiego zakonu Mojżeszowego, áni po nim powſtał jemu podobny. ²⁶ Wszákże nie odwroćił śię Pán od popędliwośći wielkiego gniewu ſwego, ktorą był wzruszony gniew jego przećiw Judźie dla wszelkiego rozdráźnieniá, ktorem go był rozdráźnił Mánáſes. ²⁷ Przetoż rzekł Pán: Y Judę odrzucę od oblicżnośći mojey, jákom odrzućił Izráelá, y wzgárdzę to miáſto, ktorem był obrał, to jeſt Jeruzálem, y dom ten, o ktorymem mowił: Będźie tám imię moje. ²⁸ A inne ſpráwy Jozyjászowe, y wszyſtko, co cżynił, opiſáno w kronikách o krolách Judzkich. ²⁹ Zá dni jego wyćiągnął Fáráo Necho, krol Egipſki, przećiw krolowi Aſſyryjſkiemu ku rzece Eufrátes: wyjechał też krol Jozyjász przećiwko niemu, ktorego on zábił w Mágeddo, gdy go ujrzał. ³⁰ Y przywieſli go ſłudzy jego umárłego z Mágeddo, á przyprowádźili go do Jeruzálemu, y pogrzebli go w grobie jego. Potem wźiąwszy lud oney źiemi Joácházá, ſyná Jozyjászowego, pomázáli go, y krolem go poſtánowili miáſto ojcá jego. ³¹ Dwádźieśćiá lat y trzy miał Joácház, gdy krolowáć pocżął, á trzy mieśiące krolował w Jeruzálemie. A imię mátki jego było Chámutál, corká Jeremijászowá z Lebny. ³² Y cżynił złe przed ocżymá Páńſkimi według wszyſtkiego, co cżynili ojcowie jego. ³³ Y związał go Fáráo Necho w Rebli w źiemi Emát, gdy krolował w Jeruzálemie, á ułożył dáń ná onę źiemię ſto tálentow ſrebrá, y tálent złotá. ³⁴ A krolem poſtánowił Fáráo Necho Elijákimá, ſyná Jozyjászowego, miáſto Jozyjászá, ojcá jego, y odmienił imię jego, á názwał go Joákim; ále Joácházá wźiął, ktory, gdy przyszedł do Egiptu, támże umárł. ³⁵ A to ſrebro y złoto dáwał Joákim Fáráonowi; przetoż szácował źiemię, áby mogł oddáwáć ſrebro według rozkázánia Fáráonowego; od káżdego według szácunku jego, brał ſrebro y złoto od ludu źiemi, áby je oddáwał Fáráonowi Nechowi. ³⁶ Dwádźieśćiá y pięć lat miał Joákim, gdy krolowáć pocżął, á jedenaśćie lat krolował w Jeruzálemie. A imię mátki jego było Zebudá, corká Fádájowá z Rumy. ³⁷ Y cżynił złe przed ocżymá Páńſkimi według wszyſtkiego, jáko cżynili ojcowie jego.