Ewangelia

Ewangelia to dobra nowina o zbawieniu w Jezusie Chrystusie, które aby móc w pełni docenić, należy uświadomić sobie, jaki los czekałby nas, gdyby Chrystus nie umarł za nasze grzechy i musielibyśmy sami za nie przed Bogiem odpowiedzieć.

Sąd Ostateczny

Ludziom postanowione jest raz umrzeć, a potem będzie sąd, na którym Bóg odda każdemu według uczynków jego. Tym, którzy przez wytrwanie w uczynku dobrym szukają sławy i czci i nieskazitelności, odda żywot wieczny, a swarliwym i prawdzie nieposłusznym, lecz posłusznym niesprawiedliwości, odda zapalczywość i gniew, utrapienie i ucisk duszy każdego człowieka, który złość popełnia.

Ilu zatem z nas wytrwało w uczynku dobrym? Pismo Święte odpowiada na to pytanie bardzo jasno, podając wprost, że wszyscy zgrzeszyli i nie dostaje im chwały Bożej. A jeślibyśmy rzekli, iż grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, a prawdy w nas nie masz. Nikt nie jest dobry, tylko jeden, to jest Bóg. Bo aby stać się grzesznikiem, wystarczy raz złamać Boże przykazanie i nieważne czy będzie to wezwanie imienia Pańskiego nadaremno, nieposzanowanie rodziców, cudzołóstwo, kradzież, fałszywe świadczenie przeciw bliźniemu, czy pożądanie czyjejś własności; jeżeli złamaliśmy którekolwiek z przykazań naszego Stwórcy, jesteśmy winni.

Zapłata za grzech

Cóż zatem należy się człowiekowi, który złamał Boże przykazanie? To Pismo Święte też mówi wprost: śmierć. A ta nie jest, jak się niektórym zdaje, końcem istnienia, bo choć ciało człowieka obróci się w proch, to jego dusza nie zostanie unicestwiona, a każdy niezbawiony grzesznik umrze dwa razy. Pierwszy raz, kiedy wyda swój ostatni oddech i jego dusza trafi do piekła, a drugi raz, kiedy zostanie wzbudzony na sąd i wtrącony na wieczność do jeziora gorejącego ogniem i siarką, o czym możemy przeczytać w Księdze Objawienia: „A śmierć i piekło wrzucone są w jezioro ogniste. Tać jest wtóra śmierć. A jeśli się kto nie znalazł napisany w księgach żywota, wrzucony jest w jezioro ogniste”. „I rzekł mi: Stało się. Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywej. Kto zwycięży, odziedziczy wszystko i będę mu Bogiem, a on mi będzie synem. Lecz bojaźliwym i niewiernym, i obmierzłym, i mężobójcom, i wszetecznikom, i czarownikom, i bałwochwalcom, i wszystkim kłamcom część ich dana będzie w jeziorze gorejącem ogniem i siarką: Tać jest śmierć wtóra”. Gdyby więc Bóg miał dać nam to, na co zasługujemy według naszych uczynków, to wszyscy wylądowalibyśmy na wieczność w jeziorze ognia, ponieważ taka jest zapłata za grzech, a każdy z nas zgrzeszył.

Ofiara Chrystusa

Nie stworzono nas jednak po to, abyśmy wszyscy odebrali w piekle zapalczywość gniewu Bożego, ale stworzono nas na chwałę Bożą, a Bóg zaleca swą miłość ku nam w tym, że gdyśmy jeszcze byli grzesznymi, Chrystus za nas umarł.

A Chrystus, czyli pomazaniec Boży, to tak naprawdę Bóg objawiony w ciele. Jak napisał Apostoł Jan: „Na początku było Słowo, a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono Słowo. [...] A to Słowo ciałem się stało i mieszkało między nami”. Bóg stał się człowiekiem. Został uczyniony mniejszym od aniołów, aby zakosztować śmierci za wszystkich, abowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.

Tę zapłatę za grzech, która należy się nam, Jezus Chrystus wziął na siebie. Ten, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczyniony został, dlatego też Jan Chrzciciel widząc Jezusa rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Jezus jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata.

Dar życia wiecznego

Zapłata za grzech to śmierć, ale dar z łaski Bożej to żywot wieczny, w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Życie wieczne nie jest nagrodą za nasze starania, ale jest darem, gdyż jak mówi Pismo, łaską jesteśmy zbawieni przez wiarę, i to nie jest z nas, dar to Boży jest, nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Nagrody czekają w Królestwie Niebieskim i to tym większe im więcej ktoś ma dobrych uczynków, ale nie to czy i ile kto sobie nagród nazbierał, decyduje o tym, czy znajdzie się on w Królestwie Bożym, ponieważ przesądza o tym tylko jedna rzecz: przyjęcie daru życia wiecznego, który Bóg ofiarował wszystkim ludziom.

Toć jest słowo wiary, które opowiadamy: Że jeźlibyś usty wyznał Pana Jezusa i uwierzyłbyś w sercu twojem, że go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz. Abowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości, ale się usty wyznanie dzieje ku zbawieniu. Bo Pismo mówi: Wszelki, kto weń wierzy, nie będzie pohańbiony; gdyż nie masz różności między Żydem i Grekiem; bo tenże Pan wszystkich, bogaty jest ku wszystkim, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.

Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism, był pogrzebany, i zmartwychwstał dnia trzeciego według Pism. Potem widziany był przez Piotra, potem przez onych dwunastu, potem widziany był przez więcej niż pięciuset braci na raz. Potem widziany był przez Jakuba i wszystkich Apostołów, którzy rozgłosili wieść o jego zmartwychwstaniu po całym świecie, przekazując nam też słowa Chrystusa:

„Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem przestronna jest brama i szeroka droga, która prowadzi na zatracenie, a wiele ich jest, którzy przez nię wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; a mało ich jest, którzy ją znajdują. A strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczem, ale wewnątrz są wilcy drapieżni. Z owoców ich poznacie je; izali zbierają z ciernia grona winne, albo z ostu figi? Tak ci wszelkie drzewo dobre owoce dobre przynosi; ale złe drzewo owoce złe przynosi. Nie może dobre drzewo owoców złych przynosić, ani drzewo złe owoców dobrych przynosić. Wszelkie drzewo, które nie przynosi owocu dobrego, bywa wycięte i w ogień wrzucone. A tak z owoców ich poznacie je. Nie każdy, który mi mówi: Panie, Panie! wnijdzie do królestwa niebieskiego; ale który czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebiesiech. Wiele ich rzecze mi dnia onego: Panie, Panie! izażeśmy w imieniu twojem nie prorokowali, i w imieniu twojem dyjabłów nie wyganiali, i w imieniu twojem wiele cudów nie czynili? A tedy im wyznam: Żem was nigdy nie znał; odstąpcie ode mnie, którzy czynicie nieprawość”.

Nawet wśród tych, którzy nazywają Jezusa Panem, wielu jest fałszywych proroków, którzy zamiast wierzyć w Chrystusa, mniemają, iż wejdą do Królestwa Niebieskiego, bo dokonują egzorcyzmów i innych rzekomych cudów; gdy jednak staną przed Jezusem, srogo się zawiodą, gdyż zbawieni nie będą ci, którzy polegają na sobie i swoich dokonaniach, ale ci, którzy polegają na Bogu.

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słowa mego słucha i wierzy onemu, który mię posłał, ma żywot wieczny i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł z śmierci do żywota”.

Rzekli tedy do niego: Cóż będziemy czynili, abyśmy sprawowali sprawy Boże? Odpowiedział Jezus i rzekł im: Toć jest sprawa Boża, abyście wierzyli w tego, którego on posłał”.

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto w mię wierzy, ma żywot wieczny”.

„Owce moje głosu mego słuchają, a ja je znam i idą za mną; a ja żywot wieczny daję im i nie zginą na wieki, ani ich żaden wydrze z ręki mojej. Ojciec mój, który mi je dał, większy jest nad wszystkie, a żaden nie może ich wydrzeć z ręki Ojca mego. Ja i Ojciec jedno jesteśmy”.

„Jamci jest ta droga, i prawda, i żywot; żaden nie przychodzi do Ojca, tylko przez mię”.