¹ A Jorám Syn Achábow pocżął krolowáć nád Izráelem w Sámáryjey, roku ośmnaſtego, Jozáfátá Krolá Judſkiego: á krolował dwánaśćie lat. ² Y cżynił złe przed ocżymá Páńſkimi: ácż nie ták jáko Oćiec jego, y jáko mátká jego. Abowiem wyrzućił ſłupy Báálowe ktorych był nácżynił Oćiec jego. ³ Wszákże w grzechách Jeroboámá Syná Nábátowego, ktory przywiodł do grzechu Izráelá trwał, á nie odſtąpił od nich. ⁴ A Mezá Krol Moábſki miał doſyć bydłá: á dawał Krolowi Izráelſkiemu ſto tyśięcy jágniąt, y ſto tyśięcy báránow, z wełną ich. ⁵ Y ſtáło śię gdy umárł Acháb, że odſtąpił Krol Moábſki od Krolá Izráelſkiego. ⁶ Wyćiągnął tedy krol Jorám dniá onego z Sámáryjey, y oblicżył wszyſtkiego Izráelá. ⁷ A wyszedszy poſłał do Jozáfátá Krolá Judſkiego, mowiąc: Krol Moábſki odſtąpił ode mnie: Poćiągnieżże ze mną przećiw Moábowi ná wojnę? Y odpowiedźiał; Poćiągnę. Jákom ja, ták ty; jáko lud moj, ták lud twoj; jáko konie moje, ták konie twoje. ⁸ Zátym rzekł; Ktorąż drogą poćiągniemy: Y odpowiedźiał: Drogą puszcże Edomſkiey. ⁹ A ták wyćiągnął Krol Izráelſki y Krol Judſki, y Krol Edomſki. A gdy krążyli drogą śiedm dni, nie doſtáło wody wojſku, áni bydłu ktore szło z nimi. ¹⁰ Y rzekł Krol Izráelſki: Ach, ách! Abowiem wezwał PAN tych trzech Krolow, áby je podał w ręce Moábſkie. ¹¹ Ale Jozáfát rzekł: Niemászże tu Proroká Páńſkiego, żebyſmy śię porádźili PANA przezeń? Y odpowiedźiał jeden z ſług Krolá Izráelſkiego, á rzekł: Jeſt tu Elizeusz, Syn Sáfátow, ktory nálewał wody ná ręce Eliaszowe. ¹² Tedy rzekł Jozáfát: U tegoć jeſt ſłowo PAŃſkie. Y szli do niego, Krol Izráelſki, y Jozáfát, y Krol Edomſki. ¹³ Y rzekł Elizeusz do Krolá Izráelſkiego: Co mnie y tobie? idź do Prorokow Ojcá twego, y do Prorokow mátki twey: Y rzekł mu Krol Izráelſki: Nie mow ták; Bo PAN powołał tych trzech Krolow, áby je podał w ręce Moábowe. ¹⁴ Y odpowiedźiał Elizeusz: Żywie Pan zaſtępow, przed ktorego oblicżem ſtoję, że, gdybym śię nie oglądał ná Jozáfátá Krolá Judſkiego, nie dbałbym ná ćię, ánibym ná ćię wejrzał. ¹⁵ Przetoż teraz przywiedźćie mi ná hárfie grájącego: á gdy on gracż grał, byłá nád nim ręká Páńſka. ¹⁶ Y rzekł: Ták mowi PAN; Pocżyńćie w tym potoku gęſte doły. ¹⁷ Abowiem ták mowi PAN: Nie ujrzyćie wiátru áni ujrzyćie deszcżu, wszákże ten potok będźie pełen wody, ták, że pić będźiećie wy, y ſtádá wásze, y bydłá wásze. ¹⁸ Aleć to jeszcże máła w ocżách Páńſkich: ábowiem da y Moábity w ręce wásze. ¹⁹ Y poburzyćie wszyſtkie miáſtá obronne, y káżde miáſto wyborne, á wszyſtkie drzewá dobre podrąbićie: y wszyſtkie źrzodłá wod zátkaćie: y káżdą rolą dobrą kámieniem záwálićie. ²⁰ Y ſtáło śię ráno, kiedy ofiárowána bywa ofiárá śniedna, oto wody przychodźiły drogą Edomſką y nápełniłá śię źiemiá wodámi. ²¹ Tedy wszyſcy Moábitowie uſłyszawszy że ćiągną Krolowie walcżyć przećiwko nim, zwołáli wszyſtkie ktorzy ták ſtárzy byli że pás przypáſáć mogli, y wyżey: á ſtánęli ná gránicách. ²² A wſtawszy ráno, gdy ſłońce weszło nád tymi wodámi, ujrzeli Moábcżycy náprzećiw ſobie wody cżerwone jáko krew. ²³ Y rzekli; Krew jeſt: Pewnie śię pobili Krolowie, y pobići ſą jeden od drugiego: á ták teraz do łupu o Moábcżycy! ²⁴ A gdy przyszli do obozu Izráelſkiego, powſtáli Izráelcżycy, y poráźili Moábcżyki, ktorzy ućiekáli przed nimi, á oni je bili, y poráźili Moábcżyki: ²⁵ Y miáſtá poburzyli, y ná káżde pole wyborne rzućił káżdy kámień ſwoj: y zárzućili je, y wszyſtkie źrzodłá wod pozátykáli: y wszyſtkie drzewá dobre podrąbáli: ták że tylko zániecháli kámienia w murze Kirháreſet: á oblegszy je ći co byli z procámi, dobywáli go. ²⁶ Tedy widząc Krol Moábſki, że przemagáło przećiw niemu wojſko, wźiął z ſobą śiedm ſet mężow dobywájących miecżá, żeby śię przebił przez wojſko Krolá Edomſkiego: Ale nie mogli. ²⁷ Przetoż pojimawszy Syná jego pierworodnego ktory miał krolowáć miáſto niego, ofiárował go cáłopaleniem ná murze. Y ſtáło śię zágniewánie wielkie przećiw Izráelowi, y odćiągnęli od niego, á wroćili śię do źiemie ſwey.