¹ Potem mowił krol Dawid do wszyſtkiego zgromádzenia: Sálomoná, ſyná mego jedynego, obrał Bog młodźieńcżyká máłego. Ale to wielka ſpráwá; bo nie cżłowiekowi páłác ten, ále Pánu Bogu będźie. ² Ja według nájwyższego przemożeniá mego nágotowáłem ná dom Bogá mego złotá, ná nacżynie złote, y ſrebrá ná ſrebrne, y miedźi ná miedźiáne, żelázá ná żelázne, y drzewá ná drewniáne, kámieniá onychynowego ná oſádzánie, y kámieniá kárbunkułowego, y rozlicżnych fárb, á wszelákiego kámieniá drogiego, y kámieniá mármurowego doſtátek wielki. ³ Nádto z chęći mojey ku domowi Bogá mego oſobne złoto y ſrebro, ktore mam, oddáję ná dom Bogá mego, oprocż tego wszyſtkiego, com zgotował ná dom świątnicy; ⁴ To jeſt trzy tyśiące tálentow złotá, złotá z Ofir, y śiedm tyśięcy tálentow ſrebrá nájcżyſtszego ná okryćie śćián gmáchow; ⁵ Złotá ná nacżynie złote, á ſrebrá ná ſrebrne, y ná wszyſtkie roboty rąk rzemieślnicżych; y jeſliby jeszcże kto chćiał co dobrowolnie dźiś ofiárowáć Pánu? ⁶ Tedy dobrowolnie ofiárowáli przedniejśi z domow y przedniejśi z pokoleń Izráelſkich, y połkownicy, y rotmiſtrze, y przełożeni nád robotą krolewſką. ⁷ Y złożyli ná uſługę domu Bożego złotá tálentow pięć tyśięcy, y złotych dźieśięć tyśięcy, á ſrebrá tálentow dźieśięć tyśięcy, y miedźi ośmnaśćie tyśięcy tálentow, á żelázá ſto tyśięcy tálentow. ⁸ Ci też co mieli drogie kámienie, dáwáli je do ſkárbu domu Páńſkiego, do rąk Jehijelá Gierſońcżyká. ⁹ Y weſelił śię lud, że ták ochotnie ofiárowáli. Abowiem ſercem doſkonáłem chętnie ofiárowáli Pánu; tákże y krol Dawid weſelił śię weſelem wielkiem. ¹⁰ Przetoż błogoſłáwił Dawid Pánu przed oblicżem wszyſtkiego zgromádzenia, y rzekł: Błogoſłáwionyś ty Pánie, Boże Izráelá, ojcá nászego, od wieku áż ná wieki. ¹¹ Twojá jeſt, Pánie! wielmożność, y moc, y ſłáwá, y zwyćięſtwo, y cżeść, y wszyſtko ná niebie y ná źiemi; twoje jeſt, Pánie! kroleſtwo, á tyś jeſt wywyższony nád wszelką zwierzchność. ¹² Y bogáctwá, y ſłáwá od ćiebie ſą, á ty pánujesz nád wszyſtkimi, á w rękách twych jeſt moc y śiłá, y w ręce twojey jeſt wywyższyć y utwierdźić wszyſtko. ¹³ Teraz tedy, Boże nász! wyznájemy ćię, á chwálimy imię ſłáwy twojey. ¹⁴ Abowiem cożem ja, y co jeſt lud moj, żebyśmyto śiły mieli, tobie to dobrowolnie ofiárowáć? gdyż od ćiebie jeſt wszyſtko, á z rąk twojich wźiąwszy dáliśmy tobie. ¹⁵ Bośmy my pielgrzymámi y przychodniámi przed tobą, jáko y wszyſcy ojcowie náśi; dni násze ná źiemi jáko ćień, á nie masz cżego ocżekiwáć. ¹⁶ O Pánie, Boże nász! ten wszyſtek doſtátek, ktoryśmy zgotowáli tobie ná budowánie domu imieniowi twemu świętemu, z ręki twojey jeſt, y twoje jeſt wszyſtko. ¹⁷ Wiemći ja, Boże moj! iż ty doświádcżász ſerc, á kochász śię w szcżerośći; przetoż ja w szcżerośći ſercá mego, ochotniem ofiárował to wszyſtko, náwet y lud twoj, ktory śię tu ználázł, widźiałem z weſelem y z ochotą ofiárujący tobie. ¹⁸ Pánie, Boże Abráhámá, Izááká, y Izráelá, ojcow nászych! záchowájże ná wieki tę chęć, y umyſł ſercá ludu twego, á przygotuj ſobie ſerce ich. ¹⁹ Sálomonowi też, ſynowi memu dáj ſerce doſkonáłe, áby ſtrzegł przykázáń twojich, świádectw twojich, y uſtáw twojich, y cżynił wszyſtko, y áby zbudował dom, dla ktoregom potrzeby zgotował. ²⁰ Potem mowił Dawid do wszyſtkiego zgromádzenia: Błogoſłáwćież teraz Pánu, Bogu wászemu. Y błogoſłáwiło wszyſtko zgromádzenie Pánu, Bogu ojcow ſwojich, á náchyliwszy śię pokłonili śię Pánu y krolowi. ²¹ Zátem ofiárowáli Pánu ofiáry. Ofiárowáli też cáłopalenia Pánu názájutrz po onym dniu, wołow tyśiąc, báránow tyśiąc, báránkow tyśiąc z mokremi ofiárámi ich, y inszych ofiár wielkie mnoſtwo, zá wszyſtkiego Izráelá. ²² Y jedli á pili przed Pánem dniá onego z weſelem wielkiem, á poſtánowili powtore krolem Sálomoná, ſyná Dawidowego, y pomázáli go Pánu zá kśięćiá, á Sádoká zá kápłáná. ²³ A ták uśiádł Sálomon ná ſtolicy Páńſkiej zá krolá miáſto Dawidá, ojcá ſwego, y szcżęśćiło mu śię, á był mu poſłuszny wszyſtek Izráel. ²⁴ Y wszyſcy kśiążętá, y możni, tákże y wszyſcy ſynowie krolá Dawidá, dáli ręce ná poddáńſtwo Sálomonowi krolowi. ²⁵ Y uwielbił Pán Sálomoná bárzo zácnie przed ocżymá wszyſtkiego Izráelá, á dał mu ſłáwę krolewſką, jákiej żáden krol przed nim nie miał w Izráelu. ²⁶ A ták Dawid, ſyn Iſájego, krolował nád wszyſtkim Izráelem. ²⁷ A dni, ktorych krolował nád Izráelem, było cżterdźieśći lat; w Hebronie krolował śiedm lat; á w Jeruzálemie krolował trzydźieśći y trzy látá. ²⁸ Y umárł w ſtárośći dobrej, pełen dni, bogáctw y ſłáwy: á krolował Sálomon, ſyn jego, miáſto niego. ²⁹ A ſpráwy krolá Dawidá pierwsze y oſtátnie, oto ſą zápiſáne w kśięgách Sámuelá widzącego, y w kśiędze Nátáná proroká, y w kśiędze Gádá widzącego; ³⁰ Ze wszyſtkim krolowániem jego, y możnośćią jego, y z cżáſámi, ktore zá niego y zá Izráelá, y zá wszyſtkich kroleſtw źiemſkich przeszły.