¹ Tedy jechał Roboám do Sychem; bo w Sychem zebrał śię był wszyſtek Izráel, áby go poſtánowili krolem. ² A gdy to uſłyszał Jeroboám, ſyn Nábátowy, ktory był w Egipćie, gdźie był ućiekł przed krolem Sálomonem, wroćił śię Jeroboám z Egiptu; ³ Bo poſłáli y wezwáli go. Tedy przyszedł Jeroboám y wszyſtek Izráel, y rzekli do Roboámá, mowiąc: ⁴ Oćiec twoj włożył ná nas járzmo ćiężkie; ále ty teraz ulżyj nam niewoli ſrogiej ojcá twego, y járzmá ćiężkiego, ktore włożył ná nas, á będźiemyć ſłużyli. ⁵ Ktory im rzekł: Po trzech dniách wroććie śię do mnie. Y odszedł lud. ⁶ Międzytem wszedł krol Roboám w rádę z ſtárszymi, ktorzy ſtáwáli przed Sálomonem, ojcem jego, zá żywotá jego, mowiąc: Co wy rádźićie? Jákąbym miał dáć odpowiedź ludowi temu? ⁷ Ktorzy mu odpowiedźieli, mowiąc: Jeſli dźiś powolny będźiesz ludowi temu, á ucżynisz im kwoli, y będźiesz mowił do nich ſłowá łágodne, będą ſługámi twymi po wszyſtkie dni. ⁸ Ale on opuśćiwszy rádę ſtárszych, ktorą mu podáli, wszedł w rádę z młodźieńcámi, ktorzy z nim wzrośli y ſtáwáli przed nim. ⁹ Y rzekł do nich: Coż wy rádźićie, ábyſmy odpowiedźieli ludowi temu, ktorzy rzekli do mnie, mowiąc: Ulżyj tego járzmá, ktore włożył oćiec twoj ná nas? ¹⁰ Tedy mu odpowiedźieli oni młodźieńcy, ktorzy z nim wzrośli, mowiąc: Ták odpowiesz temu ludowi, ktorzy do ćiebie rzekli, mowiąc: Oćiec twoj włożył ná nas ćiężkie járzmo, ále ty ulżyj go nam. Ták rzecżesz do nich: Nájmniejszy pálec moj mięższy niż biodrá ojcá mego. ¹¹ Przetoż teraz, oćiec moj kłádł ná was járzmo ćiężkie, ále ja przydám do járzmá wászego; oćiec moj kárał was bicżykámi, á ja was będę kárał korbácżámi. ¹² Przyszedł tedy Jeroboám y wszyſtek lud do Roboámá dniá trzećiego, jáko im był rozkázał krol, mowiąc: Wroććie śię do mnie dniá trzećiego. ¹³ Y odpowiedźiał im krol ſurowie, bo opuśćił krol Roboám rádę ſtárcow. ¹⁴ A rzekł do nich według rády młodźieńcow, mowiąc: Oćiec moj obćiążył was járzmem ćiężkiem, ále ja przydám do niego; oćiec moj kárał was bicżykámi, ále ja was będę kárał korbácżámi. ¹⁵ Y nie uſłuchał krol ludu: (bo byłá przycżyná od Bogá, áby doſyć ucżynił Pán ſłowu ſwemu, ktore był powiedźiał przez Achyjászá Sylonitcżyká do Jeroboámá, ſyná Nábátowego.) ¹⁶ Przetoż widząc wszyſtek Izráel, że ich krol nie uſłuchał, odpowiedźiał lud krolowi, mowiąc: Coż mamy zá dźiał w Dawidźie? á co zá dźiedźictwo w ſynu Iſájowym? Káżdy idź do námiotow ſwych, o Izráelu! á ty Dawidźie! opátrz teraz dom ſwoj. Y rozeszli śię wszyſcy Izráelcżycy do námiotow ſwojich. ¹⁷ A ták tylko nád ſynámi Izráelſkimi, ktorzy mieszkáli w miáſtách Judzkich, krolował Roboám. ¹⁸ Y poſłał krol Roboám Adorámá, ktory był poborcą, y ukámionowáli go ſynowie Izráelſcy, że umárł; przetoż krol Roboám wśiádszy co rychlej ná woz, ućiekł do Jeruzálemu. ¹⁹ A ták odſtąpili Izráelcżycy od domu Dawidowego, áż do dniá tego.