¹ Tedy odpowiedźiał Pán Ijobowi z wichru, y rzekł: ² Ktoż to jeſt, co záćiemniá rádę Bożą mowámi nieroztropnemi? ³ Przepász teraz jáko mąż biodrá ſwoje, á będę ćię pytał, á ty mi dáj ſpráwę. ⁴ Gdźieżeś był, kiedym Ja zákłádał grunty źiemi? Powiedz, jeſliże mász rozum. ⁵ Ktoż ucżynił rozmierzenie jey? powiedz, jeſli wiesz; álbo kto sznur nád nią rozćiągnął? ⁶ Ná cżym ſą podſtáwki jey ugruntowáne? álbo kto záłożył kámień jey węgielny? ⁷ Gdy weſpoł śpiewáły gwiázdy záránne, á weſelili śię wszyſcy ſynowie Boży. ⁸ Ktoż zámknął drzwiámi morze, gdy śię wyrywáło, jákoby z żywotá wychodząc? ⁹ Gdym położył obłok zá szátę jego, á ćiemność zá pieluchy jego; ¹⁰ Gdym poſtánowił o nim dekret moj, á przypráwiłem záworę y drzwi do niego, ¹¹ Y rzekłem: Aż dotąd wychodźić będźiesz, á dálej nie poſtąpisz, á tu położysz nádęte wáły twoje. ¹² Izáżeś zá dni twojich rozkázywał świtániu, y ukázáłeś zorzy miejſce jey? ¹³ Aby ogárnęłá końcżyny źiemi, á iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni. ¹⁴ Aby śię odmieniáłá jáko gliná, do ktorey piecżęć przykłádáją, á oni áby śię ſtáli jáko szátą nákryći. ¹⁵ Y áby byłá záwśćiągnioná od niepobożnych świátłość ich, á rámię wyſokie było pokruszone. ¹⁶ Izáżeś przyszedł áż do źrodeł morſkich, á po dnie przepáśći przechodźiłeś śię? ¹⁷ Azaż odkryte ſą tobie bramy śmierći? bramy ćieniá śmierći widźiáłżeś? ¹⁸ Izáliś rozumem twym doszedł szerokośći źiemi? Powiedz mi, jeſli to wszyſtko wiesz? ¹⁹ Gdźież jeſt tá drogá do miejſcá świátłośći? á ćiemnośći gdźie máją miejſce ſwoje? ²⁰ Abyś ją ująwszy odprowádźił do gránicy jey, ponieważ zrozumiewász śćieszki do domu jey. ²¹ Wiedźiáłżeś ná on cżás, żeś śię miał urodźić? y licżbá dni twojich ják wielka być miáłá? ²² Izáliś przyszedł do ſkárbow śniegow? álbo ſkárby grádu widźiałeśli? ²³ Ktore zátrzymywám ná cżás ućiſku, ná dźień bitwy y wojny. ²⁴ Ktorąż śię drogą dźieli świátłość, y gdźie śię rozchodźi wiátr wſchodni po źiemi? ²⁵ Ktoż rozdźielił ſtok powodźiom? á drogę błyſkáwicy gromow? ²⁶ Aby szedł deszcż ná źiemię, w ktorey nikt nie mieszká, y ná puſtynię, gdźie niemász cżłowieká; ²⁷ Aby náſyćił miejſce puſte y niepłodne, á wywiodł z niego źieloną tráwę. ²⁸ Izali ma deszcż ojcá? á krople roſy kto płodźi? ²⁹ Z cżyjegoż żywotá wychodźi mroz? á szron niebieſki ktoż płodźi? ³⁰ Jákoż śię kámieniem wody nákrywáją, gdy wierzch przepáśći zámárzá. ³¹ Możeszże związáć jáſne gwiázdy Báb? álbo związek Oryjoná rozerwáć? ³² Izali wywiedźiesz gwiázdy południowe cżáſu ſwego, álbo Woz niebieſki z gwiázdámi jego powiedźiesz? ³³ Y znászże porządek niebá? á możeszże rozrządźić pánowánie jego ná źiemi? ³⁴ Izali podnieśiesz ku obłokowi głos twoj, áby ćię wielkość wod okryłá? ³⁵ Izali możesz wypuśćić błyſkáwice, áby przyszły, y rzekłyć: Otośmy? ³⁶ Ktoż złożył we wnętrznośćiách ludzkich mądrość, á kto dał rozumowi byſtrość? ³⁷ Ktoż obráchował niebioſá mądrośćią ſwoją? á co śię leje z niebá, ktoż uſpokoi? ³⁸ Aby polány proch ſtężał, á bryły áby śię ſpołu zelgnęły?