¹ Słowo, ktore śię ſtáło do Jeremijászá od Páná, mowiąc: ² Stáw śię w bramie domu Páńſkiego, á opowiádáj tám to ſłowo, y mow: Słuchájćie ſłowá Páńſkiego wszyſtek Judo, ktorzy wchodźićie do bram ich, ábyśćie śię kłániáli Pánu. ³ Ták mowi Pán zaſtępow, Bog Izráelſki: Polepszájćie drog ſwojich, y przedśięwźięćiá ſwego, á ſpráwię to, ábyśćie mieszkáli ná tym miejſcu. ⁴ Nie pokłádájćie nádźiei ſwej w ſłowách kłámliwych, mowiąc: Kośćioł Páńſki, kośćioł Páńſki, kośćioł Páńſki jeſt! ⁵ Ale jeſliże polepszájąc polepszyćie drog ſwojich, y przedśięwźięćiá ſwego; jeſliże ſpráwiedliwy ſąd cżynić będźiećie miedzy mężem á miedzy bliźnim jego; ⁶ Przychodniá, śierotki y wdowy nie ućiśniećie, y krwi niewinney nie rozlejećie ná tym miejſcu, á zá bogámi cudzymi nie pojdźiećie ná ſwe złe: ⁷ Tedy ſpráwię, ábyśćie mieszkáli ná tym miejſcu w źiemi, ktorąm dał ojcom wászym, od wieku áż ná wieki. ⁸ Oto wy pokłádáćie nádźieję ſwoję w ſłowách kłámliwych, ktore nie pomogą. ⁹ Izali krádnąc, zábijájąc, y cudzołożąc, y krzywoprzyśięgájąc, y kádząc Báálowi, á chodząc zá bogámi obcymi, ktorych nie znáćie, ¹⁰ Przećież chodźić, á ſtáwáć będźiećie przed oblicżem mojim w tym domu, ktory názwány jeſt od imienia mego, y mowić: Wybáwieniśmy, ábyſmy cżynili te wszyſtkie obrzydliwośći? ¹¹ Azaż jáſkinią łotrowſką jeſt dom ten przed ocżymá wászemi, ktory názwány jeſt od imienia mego? Oto widzęć Ja to, mowi Pán. ¹² Ale idźćie przynájmniej ná miejſce moje, ktore było w Sylo, gdźiem był ſpráwił przybytek imieniowi memu z pocżątku, á obácżćie, com mu ucżynił dla złośći ludu mego Izráelſkiego. ¹³ Przetoż teraz, ponieważ cżynićie te wszyſtkie ſpráwy, mowi Pán, á gdy mowię do was ráno wſtáwájąc á to uſtáwicżnie, á nie ſłucháćie, gdy wołám ná was, á nie ozywáćie śię: ¹⁴ Przetoż ucżynię domowi temu, ktory názwány jeſt od imienia mego, w ktorym wy ufáćie, y miejſcu temu, ktorem wam dał y ojcom wászym, jákom ucżynił Sylo; ¹⁵ Y odrzucę was od oblicża mego, jákom odrzućił bráći wászych, wszyſtko naśienie Efráimowe. ¹⁶ Ty tedy nie modl śię zá tym ludem, áni podnoś zá nim głoſu modlitwy, y nie przycżyniáj śię do mnie; bo ćię nie wyſłuchám. ¹⁷ Azaż ſám nie widźisz, co oni broją w miáſtách Judzkich y po ulicách Jeruzálemſkich? ¹⁸ Synowie zbieráją drwá, á ojcowie rozniecáją ogień, á żony ich rozcżyniáją ćiáſto, áby cżyniły plácki krolowej niebieſkiej, y ſpráwowáły mokre ofiáry bogom cudzym, áby mię do gniewu pobudzáli. ¹⁹ Izali to przećiwko mnie jeſt, że mię do gniewu wzruszáją? mowi Pán; izali to nie rácżey przećiwko nim, ku poháńbieniu twárzy ich? ²⁰ Przetoż ták mowi pánujący Pán: Oto gniew moj y popędliwość mojá będźie wyláná ná to miejſce, ná ludźi y ná bydlętá, y ná drzewá polne, y ná owoce źiemi, y zápáli śię, á nie ugáśnie. ²¹ Ták mowi Pán zaſtępow, Bog Izráelſki: Cáłopálenie wásze przydájćie do ofiár wászych, á jedzćie mięſo. ²² Bom nie mowił z ojcámi wászymi, ánim im przykázał onego dniá, ktoregom ich wywiodł z źiemi Egipſkiej, o cáłopáleniu y o ofiárách; ²³ Ale tom im przykázał, mowiąc: Słuchájćie głoſu mojego, y będę Bogiem wászym, á wy będźiećie ludem moim; á chodźćie káżdą drogą, ktorąm wam przykázał, áby wam dobrze było. ²⁴ Lecż nie poſłucháli, áni nákłonili uchá ſwego, áby chodźili zá rádámi y zá uporem ſercá ſwego złego; y obroćili śię grzbietem, á nie twárzą. ²⁵ Ode dniá, ktorego wyszli ojcowie wáśi z źiemi egipſkiej, áż do dniá tego, poſyłáłem do was wszyſtkich ſług mojich prorokow, co dźień ráno wſtáwájąc y poſyłájąc; ²⁶ A wszákże nie ſłucháli mię, y nie nákłonili uchá ſwego, ále zátwárdźiwszy kárk ſwoj, gorzej cżynili niżeli ojcowie ich. ²⁷ Gdy im będźiesz mowił te wszyſtkie ſłowá, y ćiebie nie uſłucháją; á gdy ná nich wołáć będźiesz, nie ozwąć śię. ²⁸ Przetoż mow do nich: Ten jeſt narod, ktory nie ſłuchá głoſu Páná, Bogá ſwego, áni przyjmuje náuki; zginęłá práwdá, y odjętá jeſt od uſt ich. ²⁹ Ogol włoſy ſwe y odrzuć, á nárzekáj głośno ná miejſcách wyſokich; bo odrzućił Pán y opuśćił rodzáj, ná ktory śię bárzo gniewá. ³⁰ Zájiſte ſynowie Judzcy cżynili złość przed ocżymá mojemi, mowi Pán; náſtáwiáli obrzydliwośći ſwych w tym domu, ktory názwány jeſt od imienia mojego, áby go ſplugáwili. ³¹ Nádto pobudowáli wyżyny Tofet, ktore jeſt w dolinie ſyná Hennomowego, áby pálili ſynow ſwych y corki ſwe ogniem, cżegom nie rozkázał, áni wſtąpiło ná ſerce moje. ³² Dla tego oto dni idą, mowi Pán, gdy to więcey nie będźie zwano Tofet, áni doliná ſyná Hennomowego, ále doliná morderſtwá; y będą pogrzebywáć w Tofet; bo indźiej miejſcá nie będźie. ³³ Y będą trupy ludu tego pokármem ptáſtwu niebieſkiemu, y zwierzowi źiemſkiemu, á nie będźie, ktoby odegnał. ³⁴ Y ucżynię, że uſtánie w miáſtách Judzkich, y w ulicách Jeruzálemſkich głos rádośći, y głos weſelá, głos oblubieńcá, y głos oblubienicy; bo źiemiá będźie ſpuſtoszoná.