¹ Jesliby też cżłowiek zgrzeszył, żeby ſłyszał głos bluźnierſtwá, á byłby świádkiem tego co álbo widźiał álbo ſłyszał, á nie oznájmiłby, ponieśie karánie zá niepráwość ſwoję. ² Albo jeſliby śię kto dotknął rzecży niecżyſtey, bądź śćierwu zwierzá nieczyſtego, bądź śćierwu bydlęćiá nieczyſtego, bądź śćierwu gádźiny niecżyſtey, á byłoby to zákryto przed nim, przećię nieczyſty będźie, y winien jeſt. ³ Albo, jeſliby śię kto dotknął nieczyſtośći cżłowieczey, jákażbykolwiek byłá nieczyſtość jego, przez ktorą śię nieczyſtym ſtawa, á byłoby to ſkryto przed nim, y dowiedźiałby śię, winien jeſt: ⁴ Albo, jeſliby kto przyśiągł, wymowiwszy uſty, że źle álbo dobrze uczynił, O wszyſtko, co wymawia cżłowiek z przyśięgą, á byłoby to ſkryto przed nim, y dowiedźiałby śię potym że winien jeſt, w jedney rzeczy z tych. ⁵ Będąc tedy winien, w jedney rzeczy z tych, wyzna grzech ſwoj: ⁶ Y przywiedźie Ofiárę zá winę ſwoję PANU, zá grzech ſwoj ktorym zgrzeszył, ſámicę z drobnego bydłá, Owcę álbo kozę zá grzech: á oczyśći go kápłán od grzechu jego. ⁷ A jeſliby nie przemogł ofiárowáć bydlątká, tedy przynieśie ofiárę zá wyſtępek ſwoj, ktorym zgrzeszył parę Synogárlic, álbo párę gołąbiąt PAnu: jedno ná Ofiárę zá grzech, á drugie, ná Ofiárę Cáłopalenia. ⁸ Y przynieśie je do kápłáná, á on naprzod Ofiárowáć będźie, to co ma być ná ofiárę zá grzech, y páznogćiem nádrze głowę jego ku szyjey, ále jey nie oderwie: ⁹ Y pokropi krwią z Ofiáry zá grzech ſtronę Ołtarzá, á oſtátek oney krwie wyćiśnie u ſpodku Ołtarzá: Ofiárá to zá grzech jeſt. ¹⁰ Z drugiego záśię, uczyni ofiárę cáłopalenia, według zwyczáju: A ták oczyśći go kápłán od grzechu jego, ktorym zgrzeszył, á będźie mu odpuszcżony. ¹¹ A jeſliby nie przemogł Ofiárowáć pary ſynogárlic álbo dwojgá gołąbiąt, tedy przynieśie Ofiárę ſwoję zá to co zgrzeszył, dźieśiątą część Efy mąki pszenney, ná Ofiárę zá grzech: nie náleje ná nię Oliwy, áni włoży ná nię kádźidłá, bo jeſt Ofiárá zá grzech: ¹² A gdy ją przynieśie do kápłáná, tedy nábrawszy kápłán z niey pełną garść ſwoję ná Pámiątkę jego ſpali ją ná Ołtarzu, mimo Ofiárę ogniſtą PAnu: Ofiárá to zá grzech jeſt. ¹³ Y ocżyśći go kápłán od grzechu jego, ktorym zgrzeszył, w ktoreykolwiek z tych rzecży, á będźie mu odpuszczony, á oſtátek będźie kápłánowi jáko przy Ofierze śniedney. ¹⁴ Nád to rzekł PAN do Mojzeszá, mowiąc: ¹⁵ Gdyby cżłowiek przeſtąpił przeſtępſtwem, á zgrzeszyłby z niewiádomośći, ujmując rzecży poświęconych PAnu, tedy przywiedźie Ofiárę zá wyſtępek ſwoj PANU, báráná zupełnego, z drobnego bydłá, według oszácowánia twego, zá ſykle śrebrá według ſyklá świątnice ná Ofiárę zá wyſtępek. ¹⁶ A to, coby wźiął z poświęconych rzeczy, wroći, y piątą część nád to przyda, y odda Kápłánowi: á Kápłán go oczyśći przez báráná ofiáry zá grzech, á będźie mu odpuszczono. ¹⁷ Jeſliby też cżłowiek zgrzeszył, uczyniwszy przećiw ktoremukolwiek z przykazań PAńſkich, coby nie miáło być, z niewiádomośći, á byłby winien, ponieśie karánie zá niepráwość ſwoję: ¹⁸ Tedy przywiedźie báráná zupełnego z drobnego bydłá, według szácunku twojego, ná Ofiárę zá wyſtępek, do kápłáná: y oczyśći go kápłán od niewiádomośći jego, ktorey śię dopuśćił nie wiedząc, á będźie mu odpuszczono. ¹⁹ Ofiárá to zá wyſtępek jeſt, ktorym wyſtąpił przećiwko PANU.