¹ Namilejszy, już ten drugi Liſt do was piszę, ktorym wzbudzam przez nápominánie uprzyjmą myśl wászę. ² Abyśćie pámiętáli ná ſłowá przepowiedźiáne od świętych Prorokow, y ná przykazánie násze, ktorzyſmy Apoſtołámi PAná y Zbáwićielá. ³ To napierwey wiedząc, że przydą w oſtátecżne dni naśmiewcy, według właſnych ſwojich pożądliwośći chodzący; ⁴ Y mowiący; Gdźież jeſt obietnicá przyśćia jego? Bo jáko ojcowie záſnęli wszyſtko ták trwa od pocżątku ſtworzenia. ⁵ Tego zájiſte umyślnie wiedźieć nie chcą, że śię niebioſá dawno ſtáły, y źiemiá z wody y w wodźie ſtánęłá przez ſłowo Boże. ⁶ Dla cżego on pierwszy świát wodą będąc zátopiony, zginął. ⁷ Lecż te niebioſá ktore teraz ſą, y źiemiá, tymże ſłowem odłożone ſą y záchowáne ogniowi ná dźień ſądu y zátrácenia niepobożnych ludźi. ⁸ Ale tá jedná rzecż niech wam nie będźie tájna namilejszy, iż jeden dźień u PAná jeſt jáko tyśiąc lat; á tyśiąc lat, jáko jeden dźień. ⁹ Nie omięszkawáć PAN z obietnicą: (jáko to niektorzy máją zá omięszkánie) ále używa ćierpliwośći przećiwko nam, nie chcąc áby ktorzy zginęli, ále żeby śię wszyſcy do pokuty událi. ¹⁰ A on dźień PAńſki przydźie jáko złodźiey w nocy: w ktory niebioſá z wielkim trzaſkiem przeminą, á żywioły rozpalone ogniem zſtopnieją, á źiemiá y rzecży ktore ſą ná niey ſpalone będą. ¹¹ Ponieważ śię tedy to wszyſtko ma rozpłynąć, jákimiż wy maćie być w świętych obcowániách y pobożnośćiách: ¹² Ktorzy ocżekawaćie y ſpieszyćie śię ná przyśćie dniá Bożego; w ktory niebioſá gorájące roſpuszcżą śię, y żywioły pałájące ztopnieją. ¹³ Lecż nowych niebios y nowey źiemie według obietnice jego ocżekawamy, w ktorych ſpráwiedliwość mieszka. ¹⁴ Przetoż namilejszy, tego ocżekawájąc, ſtárajćie śię, ábyśćie bez zmázy y bez nágány od niego ználeźieni byli w pokoju. ¹⁵ A nieſkwápliwość PAná nászego miejćie zá zbáwienie ſwoje: jáko wam y miły brát nász Páweł, według dáney ſobie mądrośći, piſał: ¹⁶ Jáko y we wszyſtkich liśćiech ſwojich mowiąc o tych rzecżách: Miedzy ktorymi ſą niektore rzecży trudne ku wyrozumieniu, ktore nieumiejętni y nieſtátecżni wykręcáją jáko y inne piſmá, ku ſwemu właſnemu zátráceniu. ¹⁷ Wy tedy namilejszy, wiedząc to przed tym, ſtrzeżćie śię ábyśćie błędem tych niezbożnikow nie byli zwiedźieni, y nie wypádli z wászey ſtátecżnośći. ¹⁸ Ale rośććie w łáſce y w znájomośći PAná nászego y Zbáwićielá JEzuſá CHryſtuſá. Ktoremu niech będźie chwałá y teraz, y ná cżáſy wiecżne, Amen.