¹ I począł zasię uczyć przy morzu; i zgromadził się do niego lud wielki, tak iż wstąpiwszy w łódź, siedział na morzu, a wszystek lud był przy morzu na ziemi. ² I nauczał ich wiele rzeczy w podobieństwach, a mówił do nich w nauce swojej: Słuchajcie! ³ Oto wyszedł rozsiewca, aby rozsiewał. ⁴ I stało się, gdy rozsiewał, że jedno padło podle drogi, a ptaki niebieskie przyleciały i pozobały je. ⁵ Drugie zasię padło na miejsca opoczyste, gdzie nie miało wiele ziemi; i prędko weszło, przeto iż nie miało głębokości ziemi; ⁶ A gdy słońce weszło, wygorzało, a iż korzenia nie miało, uschło. ⁷ A drugie padło między ciernie: i wzrosły ciernie i zadusiły je, i nie wydało pożytku. ⁸ Drugie zasię padło na ziemię dobrą, i wydało pożytek bujno wschodzący i rosnący: i przyniosło jedno trzydziesiątny, a drugie sześćdziesiątny, a drugie setny. ⁹ I mówił im: Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha. ¹⁰ A gdy sam tylko był, pytali go ci, co przy nim byli ze dwunastoma, o to podobieństwo. ¹¹ A on im odpowiedział: Wam dano wiedzieć tajemnicę królestwa Bożego; ale tym, którzy są obcymi, wszystko się podawa w podobieństwach; ¹² Aby patrząc patrzeli, ale nie widzieli, i słysząc słyszeli, ale nie zrozumieli, by się snać nie nawrócili, a byłyby im grzechy odpuszczone. ¹³ Zatem rzekł do nich: Nierozumiecie tego podobieństwa? A jakoż zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa? ¹⁴ Rozsiewca on rozsiewa słowo. ¹⁵ A którzy podle drogi, ci są, którym się rozsiewa słowo; ale gdy usłyszeli, zaraz przychodzi szatan, a wybiera słowo wsiane w serca ich. ¹⁶ Także i ci, którzy na opoczystych miejscach posiani są, ci są, którzy, gdy usłyszeli słowo, zaraz je z radością przyjmują; ¹⁷ Wszakże nie mają korzenia w sobie, ale są doczesnymi; potem, gdy przychodzi ucisk albo prześladowanie dla słowa, wnet się gorszą; ¹⁸ A którzy między cierniem są posiani, ci są, którzy słuchają słowa; ¹⁹ Ale pieczołowanie świata tego i omamienie bugactw, i pożądliwości innych rzeczy, wszedłszy zaduszają słowo, i staje się bez pożytku. ²⁰ A którzy na dobrą ziemię przyjęli nasienie, ci są, co słuchają słowa, i przyjmują je, przynoszą pożytek, jedno trzydziesiątny, a drugie sześćdziesiątny, a drugie setny. ²¹ Nadto mówił im: Izali przynoszą świecę, aby wstawiona była pod korzec albo pod łoże? izali nie dlatego, aby ją na świecznik wstawiono? ²² Bo nic niemasz tajemnego, coby nie miało być objawiono; ani się stało co skrytego, aby na jaw nie wyszło. ²³ Jeźli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha! ²⁴ I rzekł do nich: Patrzcież, czego słuchacie; jaką miarą mierzycie, taką wam będzie odmierzono, a będzie wam przydano, którzy słuchacie. ²⁵ Albowiem kto ma, będzie mu dano; a kto niema, i to, co ma, będzie od niego odjęto. ²⁶ I mówił: Takie jest królestwo Boże, jako gdyby człowiek wrzucił nasienie w ziemię; ²⁷ A spałby i wstawałby we dnie i w nocy, a nasienieby weszło i urosło, gdy on nie wie. ²⁸ Boć ziemia sama z siebie pożytek wydawa, naprzód trawę, potem kłos, a potem zupełne zboże w kłosie. ²⁹ A skoro się okaże urodzaj, wnet gospodarz zapuszcza sierp; bo żniwo przyszło. ³⁰ Nad to rzekł: Do czego przypodobamy królestwo Boże, albo którem je podobieństwem wyrazimy? ³¹ Jest jako ziarno gorczyczne; które, gdy wsiane bywa w ziemię, najmniejsze jest ze wszystkich nasion, które są na ziemi. ³² Ale gdy bywa wsiane, wzrasta, i bywa największe nad wszystkie jarzyny, i rozpuszcza gałęzie wielkie, tak, iż pod cieniem jego mogą sobie czynić gniazda ptaki niebieskie. ³³ I przez wiele takich podobieństw mówił do nich słowo, tak jako słuchać mogli. ³⁴ A bez podobieństwa nie mówił do nich; wszakże uczniom swym wszystko z osobna wykładał. ³⁵ I rzekł do nich w tenże dzień, gdy już był wieczór: Przeprawmy się na drugą stronę. ³⁶ A rozpuściwszy lud, wzięli go z sobą, tak jako był w łodzi; ale i inne łódki były przy nim. ³⁷ Tedy powstała wielka nawałność wiatru, a wały biły na łódź, tak, że się już napełniała. ³⁸ A on na zadzie łodzi spał na wezgłówku; i obudzili go i mówili mu: Nauczycielu! nie dbasz, że giniemy? ³⁹ A tak ocknąwszy się, zgromił wiatr, i rzekł morzu: Umilknij a uśmierz się. I przestał wiatr, a stało się wielkie uciszenie. ⁴⁰ Zatem rzekł im: Przeczżeście tak bojaźliwi? Jakoż nie macie wiary? ⁴¹ I bali się bojaźnią wielką, i mówili jedni do drugich: Któż wżdy ten jest, że mu i wiatr i morze są posłuszne?