¹ A odpowiádájąc Elifás Temáńcżyk rzekł: ² Izali Bogu cżłowiek może być pożytecżnym? rácżey pożytecżny jeſt ſám ſobie, mądrze śię ſpráwując. ³ Izali śię kocha Wszechmogący w tym, że śię ty uſpráwiedliwiász? álbo co zá zyſk ma, gdy doſkonáłe pokázujesz drogi twoje? ⁴ Azá ćię będźie kárał bojąc śię ćiebie? álbo z tobą pojdźie do ſądu? ⁵ Azaż złość twojá nie jeſt wielka, y niemász końcá niepráwośćiom twoim? ⁶ Abowiemeś pobierał záſtáw od bráći twojich bez przycżyny, á z szát odźieráłeś nágich. ⁷ Wodyś ſprácowánemu nie podał, á głodnemu odmowiłeś chlebá. ⁸ Ale cżłowiekowi możnemu dáłeś źiemię, á ten, ktory był w powádze, mieszkał w niej. ⁹ Wdowy puszcżáłeś prożne, á śierot rámioná potárłeś. ¹⁰ A przetoż ogárnęły ćię śidłá, á trwoży ćię ſtrách nágły. ¹¹ Albo ćię ogárnęły ćiemnośći, iż nie widźisz? á wielkośći wod okryły ćię. ¹² Mowisz: Izali Bog nie jeſt ná wyſokośći niebios? Spojrzyj proszę ná wierzch gwiázd, jáko ſą wyſokie. ¹³ Przetoż mowisz: A coż wie Bog? izáż przez chmury ſądźić będźie? ¹⁴ Obłoki ſą ſkrytośćią jego, iż nie widźi, á po okręgu niebieſkim przechádzá śię. ¹⁵ Izáż śćieszki wieku przeszłego nie bácżysz, ktorą deptáli ludźie złośliwi? ¹⁶ Ktorzy ſą wykorzenieni przed cżáſem, á powodźią záláły śię grunty ich. ¹⁷ Ktorzy máwiáli Bogu: Odejdź od nas; cożby im ucżynił Wszechmogący? ¹⁸ Gdyż on był nápełnił dobrem domy ich; (ále rádá niepobożnych dáleká jeſt odemnie.) ¹⁹ Co widząc ſpráwiedliwi, weſelili śię, á niewinny náśmiewał śię z nich. ²⁰ Zwłászcżá, iż nie byłá wyćiętá májętność nászá, lecż oſtátki ich ogień pożárł. ²¹ Przyucżáj śię, proszę, z nim przeſtáwáć, á ucżyń ſobie z nim pokoj: boć śię ták będźie szcżęśćiło. ²² Przyjmij, proszę, z uſt jego zakon, á złoż wyroki jego w ſercu twojim. ²³ Jeſli śię náwroćisz do Wszechmocnego, zbudowány będźiesz, á oddálisz niepráwość od przybytku twego: ²⁴ Tedy nákłádźiesz po źiemi wybornego złotá; á złotá z Ofir, jáko kámieniá z potoku. ²⁵ Y będźie Wszechmocny wybornem złotem twojim, y ſrebrem, y śiłą twoją. ²⁶ Tedy śię w Wszechmocnym rozkochász, á podnieśiesz ku Bogu oblicże twoje. ²⁷ Będźiesz mu śię modlił, á wyſłuchá ćię, y śluby twoje oddász mu. ²⁸ Bo cokolwiek poſtánowisz, będźieć śię dárzyło, á ná drogách twojich rozjáśni śię świátłość. ²⁹ Gdy inni zniżeni będą, ty rzecżesz: Jam jeſt wywyższon; bo tego, co jeſt uniżonych ocżow, Bog zbáwiá. ³⁰ Wybáwi y tego, ktory nie jeſt niewinny, y wybáwion będźie w cżyſtośći rąk twojich.