¹ A odpowiádájąc Ijob rzekł: ² Cżemuż jeszcże uporem zowiećie nárzekánie moje, choć biedá mojá ćięższá jeſt niż wzdychánie moje? ³ Obym wiedźiał, gdźiebym go mogł ználeść, szedłbym áż do ſtolicy jego; ⁴ Przełożyłbym przed nim ſpráwę moję, á uſtá moje nápełniłbym dowodámi; ⁵ Dowiedźiáłbym śię, jákoby mi odpowiedźiał, á zrozumiáłbym, coby mi rzekł. ⁶ Izáż śię w wielkośći śiły ſwojey będźie ſpierał ze mną? Nie; y owszem ſám mi dodá śiły. ⁷ Támby śię cżłowiek szcżery rozpráwił z nim, y byłbym wolnym wiecżnie od ſędźiego mego. ⁸ Ale oto, pojdęli wproſt, niemász go; á jeſli názád, nie dojdę go. ⁹ Pojdęli w lewo, choćby zátrudniony był, nie oglądám go; ukryłliby śię w práwo, nie ujrzę go, ¹⁰ Gdyż on zná drogę moję; á będźieli mię doświádcżał, jáko złoto wynijdę. ¹¹ Śládu jego trzymáłá śię nogá mojá; drogim jego przeſtrzegał, á nie zſtępowáłem z niej. ¹² Od przykázánia uſt jego nie odchyláłem śię; owszem, poſtánowiłem u śiebie záchowáć ſłowá uſt jego. ¹³ Jeſli on przy ſwem ſtánie, ktoż go odwroći? bo co duszá jego żądá, to ucżyni: ¹⁴ Bo on wykoná, co poſtánowił o mnie, á tákowych przykłádow doſyć jeſt u niego. ¹⁵ Przetoż od oblicża jego ſtrwożyłem śię, á uwáżájąc to, lękám śię go. ¹⁶ Bog zemdlił ſerce moje, á Wszechmocny zátrwożył mną, ¹⁷ Ták, żem máło nie zginął od ćiemnośći; bo przed oblicżnośćią moją nie zákrył zámrocżeniá.