¹ A Ijob odpowiádájąc rzekł: ² Jákożeś rátował tego, ktory nie ma mocy? á jákoś wybáwił rámię, ktore nie ma śiły? ³ Jákążeś dał rádę temu, co nie ma mądrośći? Azáś go ſámej rzecży gruntownie nie wyucżył? ⁴ Komużeś powiedźiał te ſłowá? Cżyjże duch wyszedł od ćiebie? ⁵ Y mártwe rzecży rodzą śię pod wodámi, y obywátele ich. ⁶ Odkryte ſą przepáśći przed nim, á nie ma przykryćiá zátrácenie. ⁷ Rozćiągnął połnocy nád miejſcem prożnem, á źiemię záwieśił ná nicżem. ⁸ Záwiązuje wody ná obłokách ſwojich, á nie rwie śię obłok pod nimi. ⁹ Zátrzymuje ſtolicę ſwoję, rozpoſtárszy nád nią obłok ſwoj. ¹⁰ Położył gránice wodom, áż weźmie koniec świátłość y ćiemność. ¹¹ Słupy niebieſkie trzęſą śię, y chwieją śię ná gromienie jego. ¹² Mocą ſwą dźieli morze, á roztropnośćią ſwą uśmierzá náwáłnośći jego. ¹³ Duchem ſwym niebioſá przyozdobił, á ręká jego ſtworzyłá wężá ſkrętnego. ¹⁴ Oto teć ſą tylko cżęśći drog jego, lecż y tá trochá niewybádáná, cośmy ſłyszeli o nim, á grzmot wielkiej możnośći jego ktoż zrozumie?