¹ Jeszcże dálej Ijob prowádźił rzecż ſwoję, y rzekł: ² Ktoż mi to da, ábym był jáko zá mieśięcy dáwnych, zá dni onych, ktorych mię Bog ſtrzegł; ³ Gdy pochodniá jego świećiłá nád głową moją, á przy świetle jego przechodźiłem ćiemnośći; ⁴ Jákom był zá dni młodośći mojey, gdy byłá przytomność Boża nád przybytkiem moim; ⁵ Gdy jeszcże Wszechmocny był ze mną, á około mnie dźiátki moje; ⁶ Gdy śćieszki moje opływáły máſłem, á opoká wylewáłá mi źrodłá oliwy; ⁷ Gdym wychodźił do bramy przez miáſto, á ná ulicy kázáłem ſobie gotowáć ſtolicę moję. ⁸ Widząc mię młodźi ukrywáli śię, á ſtárcy powſtáwszy ſtáli. ⁹ Przełożeni przeſtáwáli mowić, á ręką zátykáli uſtá ſwoje. ¹⁰ Głos kśiążąt ućichał, á język ich do podniebieniá ich przylegał. ¹¹ Bo ucho ſłuchájące błogoſłáwiło mię, á oko widzące dáwáło o mnie świádectwo, ¹² Żem wybáwiał ubogiego wołájącego, y śierotkę, y tego, ktory nie miał pomocniká. ¹³ Błogoſłáwieńſtwo ginącego przychodźiło ná mię, á ſerce wdowy rozweſeláłem. ¹⁴ W ſpráwiedliwość obłocżyłem śię, á oná zdobiłá mię; ſąd moj był jáko płászcż y koroná. ¹⁵ Byłem okiem ślepemu, á nogą chromemu. ¹⁶ Byłem ojcem ubogich, á ſpráwy, ktorejm nie wiedźiał, wywiádywáłem śię. ¹⁷ Y kruszyłem szcżęki złośniká, á z zębow jego wydźieráłem łup. ¹⁸ Przetożem rzekł: W gniáźdźie ſwojim umrę, á jáko piáſek rozmnożę dni moje. ¹⁹ Korzeń moj rozłoży śię przy wodách, á roſá trwáć będźie przez noc ná gáłązkách mojich. ²⁰ Chwałá mojá odmłodźi śię przy mnie, á łuk moj w ręce mojey odnowi śię. ²¹ Słucháno mię, y ocżekiwano ná mię, á milcżáno ná rádę moję. ²² Po ſłowie mojim nie powtárzáno, ták ná nich kropiłá mowá mojá. ²³ Bo mię ocżekiwáli jáko deszcżu, á uſtá ſwe otwieráli jáko ná deszcż poźny. ²⁴ Jeſlim żártował z nimi, nie wierzyli, á powági twárzy mojey nie odrzucáli. ²⁵ Jeſlim kiedy do nich przyszedł, śiádáłem ná przedniejszem miejſcu, y mieszkáłem jáko krol w wojſku, á jáko ten, ktory ſmutnych ćieszy.