¹ Ale teraz śmieją śię ze mnie młodśi nád mię w látách, ktorych ojcowbym ja był nie chćiał położyć ze pſámi trzody mojey. ² Acż ná cożby mi śię byłá śiłá rąk ich przydáłá? bo przy nich ſtárość ich zginęłá. ³ Abowiem dla niedoſtátku y głodu ſámotni byli, y ućiekáli ná niepłodne, ćiemne, oſobne, y puſte miejſce; ⁴ Ktorzy ſobie rwáli chwáſty po chroſtách, á korzonki jáłowcowe były pokármem ich. ⁵ Z pośrzodku ludźi wygániáno ich; wołáno zá nimi jáko zá złodźiejem, ⁶ Ták, iż w łożyſkách potokow mieszkáć muśieli, w jámách podźiemnych y w ſkáłách. ⁷ Miedzy chroſtámi rycżeli, pod pokrzywy zgromádzáli śię. ⁸ Synowie ludźi wzgárdzonych, y ſynowie ludźi bezecnych, podlejśi byli nád proch źiemi. ⁹ Alem teraz pieśnią ich, y ſtałem śię im przypowieśćią. ¹⁰ Brzydzą śię mną, á oddáláją śię odemnie, y ná twárz moję plwáć śię nie wſtydzą. ¹¹ Bo Bog powágę moję odjął y utrápił mię; dla tego oni wędźidło przed twárzą moją odrzućili. ¹² Po práwicy mojey młodźikowie powſtáwáją, nogi moje potrącáją, y torują ná przećiwko mnie drogi zginieniá ſwego. ¹³ Popſuli śćieszkę moję, y nędzy do nędzy mojey przycżynili, á nie potrzebują do tego pomocniká. ¹⁴ Jáko przerwą szeroką nápádáją ná mię, y ná ſpuſtoszenie moje wálą śię. ¹⁵ Obroćiły śię przećiwko mnie ſtráchy, jáko wiátr śćiągáją duszę moję; bo jáko obłok przemijá zdrowie moje. ¹⁶ A teraz we mnie rozláłá śię duszá mojá; ogárnęły mię dni utrapienia; ¹⁷ Ktore w nocy wiercą kośći moje we mnie, ſkąd żyły moje nie máją odpocżynku. ¹⁸ Dla wielkiej boleśći zmieniłá śię szátá mojá, á jáko kołnierz ſukni mojey śćiſká mię. ¹⁹ Wrzućił mię w błoto, á jeſtem podobien prochowi y popiołowi. ²⁰ Wołám do ćiebie, á nie wyſłuchujesz mię; ſtoję przed tobą, á nie pátrzysz ná mię. ²¹ Odmieniłeś mi śię w okrutnego, á mocą ręki twej ſprzećiwiász mi śię. ²² Podnośisz mię ná wiátr, y wſádzász mię nań, á zdrowemu rozſądkowi rozpłynąć śię dopuszcżász. ²³ Wiemći, że mię ná śmierć podász, y do domu wszyſtkim żyjącym náznácżonego. ²⁴ Wszákże ná grob nie śćiągnie ręki ſwej, á gdy ich niszcżyć będźie, wołáć nie będą. ²⁵ Izálim nie płákał nád dniem utrápionego? izali śię nie ſmućiłá duszá mojá nád ubogim? ²⁶ Gdym dobrego ocżekiwał, oto przyszło złe; á gdym śię ſpodźiewał świátłośći, przyszłá ćiemność. ²⁷ Wnętrznośći moje wezwrzáły, á nie uſpokoiły śię, y ubieżáły mię dni utrapienia. ²⁸ Chodzę szcżerniáwszy, ále nie od ſłońcá; powſtáję y wołám w zgromádzeniu. ²⁹ Stáłem śię brátem ſmokow, á towárzyszem ſtruśiow młodych. ³⁰ Skorá mojá pocżerniáłá ná mnie, y kośći moje wypiekły śię od upáleniá. ³¹ Obroćiłá śię w láment hárfá mojá, á inſtrument moj w głos płácżących.