1 Przedniejszemu śpiewakowi Pſálm Dawidow. W PANU ja ufám: Jákoż tedy mowićie duszy mojey; Ulátuj jáko ptak z gory ſwojey. 2 Bo oto niepobożni náćiągáją łuk, przykładáją ſtrzałę ſwą ná ćięćiwę, áby ſtrzeláli w ćiemnośći ná uprzyjme ſercem. 3 Ale zamyſły ich będą ſkáżone: Bo ſpráwiedliwy, coż ucżynił? 4 PAN jeſt w kośćiele świętym ſwojim: Stolicá PAńſka jeſt ná niebie: ocży jego upátrują: powieki jego, doświadcżáją ſynow ludzkich. 5 PAN doświadcża ſpráwiedliwego: ále niepobożnego, y miłującego niepráwość, ma w nienawiśći duszá jego. 6 Wyleje jáko deszcż, ná niepobożne, śidłá, ogień y śiárkę, á wicher będźie cżąſtką kielichá ich. 7 Bo ſpráwiedliwy PAN, ſpráwiedliwość miłuje: ná szcżerego pátrzą ocży jego.