¹ PANIE przecżże ſtojisz z dáleká? przecżże śię ukrywasz cżáſu ućiſku? ² Złośnik z hárdośći prześláduje ubogiego: niechajże będą uchwyceni w chytrych zamyſłách, ktore zámyśláją. ³ Bo śię chlubi niezbożnik w pożądliwośćiách dusze ſwojey: á łákomy błogoſłáwi ſobie, á draźni PAná. ⁴ Niepobożny dla pychy ktorą po ſobie pokázuje nie pyta śię o Bogu. Wszyſtká myśl jego, że niemász Bogá. ⁵ Dárzą mu śię drogi jego ná káżdy cżás: dálekie ſą ſądy twoje od niego: Sapa przećiwko wszyſtkim nieprzyjaćiołom ſwym. ⁶ Mowi w ſercu ſwym; Nie będę wzruszon od narodu do narodu, bo śię nie boję złego. ⁷ Uſtá jego pełne ſą złorzecżeńſtwá, y chytrośći, y zdrády: pod językiem jego uprzykrzenie y niepráwość. ⁸ Siedźi cżyhájąc we wśiách: w ſkrytośćiách zábija niewinnego: ocży jego upátrują ubogiego. ⁹ Cżyha w ſkrytym miejſcu, jáko lew w jámie ſwojey: dybie, jákoby uchwyćił ubogiego: ułápiwszy go, ćiągnie do śieći ſwojey. ¹⁰ Przypada, przytula śię, y rzuca śię mocą ſwoją ná wiele ubogich. ¹¹ Mowi w ſercu ſwym; Zápomniałći tego Bog: zákrył oblicże ſwoje, nie ujrży ná wieki. ¹² Powſtańże PAnie Boże, podnieś rękę twoję: nie zápominajże ubogich. ¹³ Przecżże niezbożnik draźni Bogá, mowiąc w ſercu ſwym; Nie będźiesz śię o tym pytał. ¹⁴ Ale ty widźisz ućiſk, y krzywdę upátrujesz, ábyś im odpłáćił ręką twą: ná ćiebieć śię ſpuśćił ubogi: Tyś jeſt pomocnikiem śirotce. ¹⁵ Potrzyj rámię niepobożnego, y złośniká: dowiáduj śię o jego niezbożnośći, aż go nie ſtánie. ¹⁶ PAN jeſt Krolem ná wieki wiecżne: ále narodowie zginą z źiemie jego. ¹⁷ Żądośći pokornych wyſłuchawasz PANIE: utwirdzasz ſercá ich: náchylasz ku nim uchá twojego. ¹⁸ Abyś ſąd ucżynił śiroćie y chudźinie: áby go więcey nie trapił cżłowiek śmiertelny ná źiemi.