¹ Duch Pánującego Páná jeſt nádemną; przeto mię pomázał Pán, ábym opowiádał Ewángieliję ćichym, poſłał mię, ábym związał rány tych, ktorzy ſą ſkruszonego ſercá, ábym zwiáſtował pojmánym wyzwolenie, á więźniom otworzenie ćiemnicy; ² Abym ogłośił miłośćiwy rok Páńſki, y dźień pomſty Bogá nászego; ábym ćieszył wszyſtkich płácżących; ³ Abym ſpráwił rádość płácżącym w Syonie, á dał im ozdobę miáſto popiołu, olejek weſelá miáſto ſmutku, odźienie chwały miáſto śćiśnionego; y będą názwáni drzewámi ſpráwiedliwośći, szcżepieniem Páńſkim, ábym był uwielbiony. ⁴ Tedy pobudują ſpuſtoszenie ſtárodáwne, puſtynie ſtáre nápráwią, á odnowią miáſtá ſpuſtoszone, puſte zá wielu narodow. ⁵ Bo śię ſtáwią cudzoźiemcy, á páść będą ſtádá wásze, á ſynowie cudzoźiemcow orácżámi wászymi y winiárzámi wászymi będą. ⁶ Ale wy kápłánámi Páńſkimi názwáni będźiećie, ſługámi Bogá nászego zwáć was będą; májętnośći pogán używáć będźiećie, á w ſłáwie ich wywyższeni będźiećie. ⁷ Zá dwojákie poháńbienie y zelżywość wászę śpiewáć będźiećie; z dźiáłu ich, y w źiemi ich dwojákie dźiedźictwo pośiądźiećie, á ták weſele wiecżne mieć będźiećie. ⁸ Ja Pán miłuję ſąd, á mam w nienáwiśći łupieſtwo przy cáłopáleniu; przetoż ſpráwię, áby ucżynki ich dźiáły śię w práwdźie, á przymierze wiecżne poſtánowię z nimi. ⁹ Y znájome będźie miedzy pogánámi naśienie ich, á potomſtwo ich w pośrzodku narodow; wszyſcy, ktorzy ich ujrzą, poznáją ich, że ſą náśieniem, ktoremu Pán pobłogoſłáwił. ¹⁰ Weſeląc weſelić śię będą w Pánu, á duszá mojá rozráduje śię w Bogu moim; bo mię oblokł w száty zbáwieniá, á płászcżem ſpráwiedliwośći przyodźiał mię, jáko oblubieńcá ozdobnego chwáłą, y jáko oblubienicę ozdobioną w klejnoty ſwoje. ¹¹ Bo jáko źiemiá wydáje płod ſwoj, á jáko ogrod naśienie ſwoje wywodźi, ták pánujący Pán wywiedźie ſpráwiedliwość y chwałę ſwoję przed wszyſtkie narody.