¹ Dla Syonu milcżeć nie będę, á dla Jeruzálemu nie uſpokoję śię, dokąd ſpráwiedliwość jego nie wynijdźie jáko jáſność, á zbáwienie jego jáko pochodniá gorzeć nie będźie. ² Y oglądáją narody ſpráwiedliwość twoję, y wszyſcy krolowie ſłáwę twoję: y názwą ćię imieniem nowem, ktore uſtá Páńſkie miánowáć będą. ³ Y będźiesz koroną ozdobną w ręce Páńſkiej, y koroną kroleſtwá w ręce Bogá twego. ⁴ Nie będą ćię więcey zwáć opuszcżoną, y źiemiá twojá nie będźie więcey zwáná ſpuſtoszoną; ále ty názywáná będźiesz rozkoszą moją, á źiemiá twojá mężátką; bo Pán będźie miał rozkosz w tobie, á źiemiá twojá będźie zámężná. ⁵ Abowiem jáko młodźieniec pánnę pojmuje, ták ćię ſobie pojmą ſynowie twoi; á jáko śię oblubieniec weſeli z oblubienicy, ták śię weſelić będźie z ćiebie Bog twoj. ⁶ Ná murách twojich, o Jeruzálem! poſtáwię ſtrożow, ktorzy przez cáły dźień y cáłą noc nigdy nie umilkną; ktorzy wſpomináćie Páná, nie milcżćie; ⁷ A nie dáwájćie mu odpocżnieniá, dokąd nie utwierdźi, y dokąd nie ſpoſobi, áby Jeruzálem było ſłáwne ná źiemi. ⁸ Przyśiągł Pán przez práwicę ſwoję y przez rámię mocy ſwojey, mowiąc: Nie podám więcey pszenicy twojey ná pokárm nieprzyjáćiołom twoim, y nie będą pić cudzoźiemcy winá twego, około ktoregoś prácował. ⁹ Ale ći, ktorzy je zgromádzą, pożywáć go, y chwálić Páná będą; á ktorzy je zbieráją, będą je pić w śieniách świątnicy mojey. ¹⁰ Przechodźćie, przechodźćie przez bramy! gotujćie drogę ludowi; wyrownájćie, wyrownájćie gośćińce; wybierzćie kámienie, podnieśćie chorągiew do narodow. ¹¹ Oto Pán rozkáże obwołáć áż do końcżyn źiemi; powiedzćie corce Syońſkiej: Oto zbáwićiel twoj idźie, oto zápłátá jego z nim, á dźieło jego przed nim. ¹² Y názwią ſynow twojich ludem świętym, odkupionymi Páńſkimi, á ćiebie názwią miáſtem zácnem y nie opuszcżonem.