¹ Objáwiłem śię tym, ktorzy śię o mię nie pytáli; ználeźionym jeſt od tych, ktorzy mię nie szukáli; do narodu, ktory śię nie názywał imieniem mojim, rzekłem: Otom Ja! otom Ja! ² Rozćiągnąłem ręce moje ná káżdy dźień do ludu upornego, ktory chodźi drogą nie dobrą zá myślámi ſwemi; ³ Do ludu, ktory mię jáwnie wzruszá do gniewu, uſtáwicżnie ofiárując w ogrodách, á kádząc ná cegłách; ⁴ Ktorzy śiádáją przy grobách, á przy báłwánách ſwojich nocują; ktorzy jedzą świnie mięſo, y polewkę obrzydłą z nacżynia ſwego, ⁵ Mowiąc: Odſtąp precż, nie przyſtępuj do mnie; bom jeſt świętobliwszy niżeli ty. Cić ſą dymem w nozdrzách mojich, y ogniem páłájącym przez cáły dźień. ⁶ Oto zápiſáno to przedemną: Nie zámilcżę, ále oddam y odpłácę ná łono ich. ⁷ Niepráwośći wásze, tákże y niepráwośći ojcow wászych, mowi Pán, ktorzy kádźili po gorách, á ná págorkách háńbili mię; przetoż odmierzę ſpráwę ich pierwszą ná łono ich. ⁸ Ták mowi Pán: Jáko gdyby kto ználázł wino w gronie, y rzekłby: Nie pſuj go, bo błogoſłáwieńſtwo jeſt w nim; ták y Ja ucżynię dla ſług mojich, że ich wszyſtkich nie wygubię. ⁹ Bo wywiodę z Jákobá naśienie, á z Judy dźierżáwcę gor mojich; y pośiędą ją wybráni moi, á ſłudzy moi tám mieszkáć będą. ¹⁰ A Sáron będźie zá páſtwiſko owcom, á doliná Achor zá legowiſko wołow ludu mojego, ktorzy mię szukáli. ¹¹ Ale was, ktorzyśćie opuśćili Páná, ktorzy zápomináćie ná gorę świętobliwośći mojey, ktorzy gotujećie temu wojſku ſtoł, á ktorzy oddáwáćie temu pocżtowi mokre ofiáry: ¹² Was, mowię policżę pod miecż, ták, że wy wszyſcy do zábićiá ſchyláć śię będźiećie, przeto, żem wołał, á nie ozwáliśćie mi śię, mowiłem, á nie ſłyszeliśćie, áleśćie cżynili, co złego jeſt przed ocżymá mojemi, á cżegom Ja nie chćiał, obieráliśćie. ¹³ Przetoż ták mowi pánujący Pán: Oto ſłudzy moi jeść będą, á wy łáknąć będźiećie; oto ſłudzy moi pić będą, á wy prágnąć będźiećie; oto ſłudzy moi weſelić śię będą, á wy záwſtydzeni będźiećie. ¹⁴ Oto ſłudzy moi wykrzykáć będą od rádośći ſerdecżney, á wy będźiećie wołáć od boleśći ſercá, y od ſkruszeniá duchá wyć będźiećie. ¹⁵ Y zoſtáwićie imię wásze ná przeklinánie wybránym moim, gdy was pomorduje pánujący Pán, á ſługi ſwe názwie innem imieniem. ¹⁶ Ten, ktory ſobie będźie błogoſłáwił ná źiemi, będźie ſobie błogoſłáwił w Bogu práwdźiwym; á kto będźie przyśięgał ná źiemi, będźie przyśięgał przez Bogá práwdźiwego; w zápomnienie zájiſte przyjdą te ućiſki pierwsze, á będą zákryte od ocżow mojich. ¹⁷ Abowiem oto Ja tworzę niebioſá nowe, y źiemię nową, á nie będą wſpomináne rzecży pierwsze, áni wſtąpią ná ſerce. ¹⁸ Owszem weſelćie śię, á rádujćie śię ná wieki wiekow z tego, co Ja ſtworzę; bo oto Ja ſtworzę Jeruzálem ná rádość, á lud jego ná weſele. ¹⁹ Y rozráduję śię w Jeruzálemie, á weſelić śię będę w ludu moim; á nie będźie ſłycháć w nim głoſu płácżu y głoſu nárzekánia. ²⁰ Nie będźie tám więcey nikogo w wieku dźiećinnym, áni ſtárcá, ktoryby nie dopełnił dni ſwojich; bo dźiećię we ſtu látách umrze; ále grzesznik, choćby miał y ſto lat, przeklęty będźie. ²¹ Pobudują też domy, á będą w nich mieszkáli; náſádzą też winnic, á będą jeść owoce ich. ²² Nie będą budowáć ták, áby tám inszy mieszkał; nie będą szcżepić, áby inny jádł; bo dni ludu mojego będą jáko dni drzewá, á dźiełá rąk ſwojich do zwietszeniá używáć będą wybráni moi. ²³ Nie będą robić prozno, áni płodźić będą ná poſtrách; bo będą náśieniem błogoſłáwionych od Páná, oni y potomkowie ich z nimi. ²⁴ Nádto ſtánie śię, że pierwej niż záwołáją, Ja śię ozwę; jeszcże mowić będą, á Ja wyſłuchám. ²⁵ Wilk z báránkiem páść śię będą ſpołem; lew jáko woł plewy jeść będźie, á wężowi proch będźie chlebem jego; nie będą szkodźić áni zátrácáć ná wszyſtkiej gorze świętey mojey, mowi Pán.