¹ Ucżyniłem przymierze z ocżymá ſwemi, ábym nie pomyślał o pánnie. ² Bo coż zá dźiał od Bogá z gory? á co zá dźiedźictwo Wszechmocnego z wyſokośći? ³ Azaż nie nágotowáne zginienie złośnikom, á ſrogá pomſtá cżyniącym niepráwość? ⁴ Azaż on nie widźi drog mojich, á wszyſtkich krokow mojich nie licży? ⁵ Jeſlim chodźił w kłámſtwie, á ſpieszyłá śię ná zdrádę nogá mojá: ⁶ Niech mię zwáży ná wádze ſpráwiedliwej, á niech Bog pozná szcżerość moję. ⁷ Jeſliż uſtąpiłá nogá mojá z drogi, á zá ocżymá memi szłoli ſerce moje, y do rąk mojich jeſliż przylgnęłá jáká zmázá: ⁸ Tedy niechże ja śieję, á inszy niech pożywá, á moje látorośle niech będą wykorzenione. ⁹ Jeſli zwiedźione jeſt ſerce moje do niewiáſty, y jeſlim cżyhał u drzwi przyjáćielá mego: ¹⁰ Niechájże mele innemu żoná mojá, á niecháj śię nád nią inni ſchyláją. ¹¹ Boć to jeſt ſproſny wyſtępek, á niepráwość oſądzeniá godná, ¹² Gdyż ten ogień áż do zátráceniá pożerá, á dochody moje wszyſtkie wykorzenić może. ¹³ Jeſlim ſtronił od ſądu z ſługą moim, álbo z ſłużebnicą moją, gdy ze mną ſprzecżkę mieli, ¹⁴ (Bo cożbym cżynił, gdyby powſtał Bog? álbo gdyby pytał, cobym mu odpowiedźiał? ¹⁵ Izáż nie ten, ktory mię w żywoćie ucżynił, nie ucżynił też y onego? á nie onże nas ſám w żywoćie wyksztáłtował?) ¹⁶ Jeſliżem odmowił ubogim, cżego chćieli, á ocży wdowy jeſliżem záſmućił; ¹⁷ Jeſliżem jádł sztucżkę ſwoję ſám, á nie jádáłá y śierotá z niej; ¹⁸ (Abowiem śierotá z młodośći mojey roſłá ze mną, jáko u ojcá; á jákom wyszedł z żywotá mátki mojey, byłem wdowie zá wodzá.) ¹⁹ Jeſliżem widźiał kogo ginącego dla tego, że száty nie miał, á nie dáłem żebrákowi odźieniá; ²⁰ Jeſliże mi nie błogoſłáwiły biodrá jego, że śię wełną owiec mojich zágrzał; ²¹ Jeſliżem podnioſł przećiwko śieroćie rękę ſwoję, gdym widźiał w bramie pomoc moję: ²² Tedy niech odpádnie łopátká mojá od plec ſwych, á rámię moje z ſtáwu ſwego niech wytrácone będźie. ²³ Abowiem lękáłem śię ſkruszeniá od Bogá, á przed jego zácnośćią nie mogłbym śię oſtáć. ²⁴ Jeſlim pokłádał w złoćie nádźieję moję, á do bryły złotá máwiáłem: Tyś ufánie moje; ²⁵ Jeſlim śię weſelił z wielu bogáctw mojich, á iż wiele nábyłá ręká mojá; ²⁶ Jeſlim pátrzał ná świátłość ſłońcá, gdy świećiło, á ná mieśiąc, gdy wſpániáło chodźił; ²⁷ Y dáło śię uwieść potájemnie ſerce moje, á cáłowáły rękę moję uſtá moje: ²⁸ Y toćby byłá niepráwość oſądzeniá godná; bobym śię tym záprzał Bogá z wyſokośći. ²⁹ Jeſliżem śię weſelił z upádku nienáwidzącego mię, á jeſlim śię ćieszył, gdy mu śię źle powodźiło. ³⁰ (Y owszem nie dáłem zgrzeszyć uſtom moim, ábym miał żądáć przeklęſtwá duszy jego.) ³¹ Azaż nie máwiáli domownicy moi: Oby nam kto dał mięſá tego, nie możemy śię y nájeść? ³² Bo gość nie nocował ná dworze, á drzwi moje otwieráłem podrożnemu. ³³ Jeſlim zákrywał, jáko ludźie zwykli, przeſtępſtwá moje, y chowáłem w ſkrytośći mojey niepráwość moję; ³⁴ Y choćbym był mogł potłumić zgráję wielką, jednák y nájpodlejszy z domu uſtrászył mię; przetożem milcżał, y nie wychodźiłem ze drzwi. ³⁵ Obym miał kogo, coby mię wyſłuchał; ále oto ten jeſt znák moj, że Wszechmogący ſám odpowie zá mię, y kśięgá, ktorą nápiſał przećiwnik moj. ³⁶ Cżylibym jey ná rámieniu ſwojim nie nośił? á nie przywiązáłbym jey ſobie miáſto korony? ³⁷ Licżbę krokow mojich oznájmiłbym mu; jáko do kśiążęćiá przyſtąpiłbym do niego. ³⁸ Jeſliż przećiw mnie źiemiá mojá wołáłá, á jeſliże z nią ſpołem zágony jey płákáły; ³⁹ Jeſliżem pożytkow jey używał bez pieniędzy, y jeſlim do wzdychánia przywodźił dźierżáwcow jey: ⁴⁰ Miáſto pszenicy niech wznijdźie oſet, á miáſto jęcżmieniá kąkol. Tu śię ſkońcżyły ſłowá Ijobowe.