¹ A gdy przeſtáli oni trzej mężowie odpowiádáć Ijobowi, przeto, że śię ſobie zdał być ſpráwiedliwym: ² Tedy śię rozpálił gniewem Elihu, ſyn Báráchelá Buzytcżyká z rodu Syryjſkiego, przećiw Ijobowi śię rozpálił gniewem, iż uſpráwiedliwiał duszę ſwoję, więcey niż Bogá. ³ Tákże przećiwko trzem przyjáćiołom jego rozpálił śię gniew jego, że nie ználázszy odpowiedźi, przećię potępiáli Ijobá. ⁴ Bo Elihu ocżekiwał, jáko oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni ſtárśi byli w látách niż on. ⁵ Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedźi w uſtách onych trzech mężow, rozpálił śię w gniewie ſwoim. ⁶ Y odpowiedźiał Elihu, ſyn Báráchelá Buzytcżyká, y rzekł: Jam nájmłodszy w látách, á wyśćie ſtárcy; przetoż wſtydźiłem śię, y nie śmiáłem wam oznájmić zdánia ſwego. ⁷ Myśláłem: Długi wiek mowić będźie, á mnoſtwo lat náucży mądrośći. ⁸ Aleć duch, ktory jeſt w ludźiách, y nátchnienie Wszechmogącego dáje rozum. ⁹ Zácni nie záwsze mądrzy, á ſtárcy nie záwżdy rozumieją ſądu. ¹⁰ Przetoż mowię: ſłucháj mię; ja też oznájmię zdánie ſwoje. ¹¹ Otom ocżekiwał ſłow wászych, á przyſłuchiwáłem śię dowodom wászym, cżekájąc, áżbyśćie doszli rzecży. ¹² Y przypátrywáłem śię wam, á oto żáden z was Ijobá przekonáć nie mogł; y nie masz miedzy wámi, ktoby odpowiedźiał ſłowom jego. ¹³ Ale ſnadź rzecżećie: Ználeſliśmy mądrość; ſám go Bog przekonywá, nie cżłowiek. ¹⁴ Acżći śię Ijob nie zemną wdał w rzecż, á ja mu też nie wászemi ſłowy odpowiem. ¹⁵ Polękáli śię, nie odpowiádáją dálej; niedoſtáje im ſłow. ¹⁶ Cżekáłemći, ále nie mowią; umilknęli, á nic więcey nie odpowiádáją. ¹⁷ Odpowiem ja też z mej ſtrony; oznájmię ja też zdánie ſwoje. ¹⁸ Bom pełen ſłow; ćiáſno we mnie duchowi żywotá mego. ¹⁹ Oto żywot moj jeſt jáko moszcż bez oddechu, á jáko becżká nowá rozpękłby śię. ²⁰ Będę tedy mowił, á wytchnę ſobie; otworzę wárgi ſwe, y odpowiem. ²¹ Nie będę teraz miał względu ná żádną oſobę, á z cżłowiekiem bez tytułow mowić będę. ²² Bo nie umiem tytułowáć, by mię w rychle nie porwał ſtworzyćiel moj.