¹ Nádto mowił Elihu, y rzekł: ² Słuchájćież, mądrzy! mow mojich, á náucżeni poſłuchájćie mię. ³ Bo ucho ſłow doświádcżá, jáko podniebienie ſmákuje pokármu. ⁴ Obierzmy ſobie ſąd, á rozeznájmy miedzy ſobą, co jeſt dobrego. ⁵ Ponieważ Ijob rzekł: Jeſtem ſpráwiedliwym, á Bog odrzućił ſpráwę moję: ⁶ Y mámże kłámáć, májąc ſpráwiedliwą? Boleſny jeſt poſtrzał moj bez przewinieniá. ⁷ Ktoryż jeſt mąż táki, jáko Ijob, coby pił pośmiewiſko jáko wodę? ⁸ A coby chodźił w towárzyſtwie cżyniących niepráwość; y przeſtáwáłby z ludźmi niepobożnymi? ⁹ Bo powiedźiał: Nie pomoże cżłowiekowi, choćby śię podobał Bogu. ¹⁰ Przetoż mię ſłuchájćie, mężowie rozumni! Niech będźie dáleká niepobożność od Bogá, y niepráwość od Wszechmocnego. ¹¹ Bo on według ucżynku płáći cżłowiekowi, á według drogi jego káżdemu nágrádzá. ¹² A zgołá Bog przewrotnie nie cżyni, á Wszechmocny nie podwrácá ſądu. ¹³ Ktoż go przełożył nád źiemią? á kto wyſtáwił cáły okrąg świátá? ¹⁴ Jeſliby obroćił przećiwko niemu ſerce ſwoje, á duchá jego, y dech jego do śiebie wźiął: ¹⁵ Zginęłoby wszelkie ćiáło ſpołu, á cżłowiekby śię do prochu náwroćił. ¹⁶ Maszli tedy rozum, ſłucháj tego, á przyjmuj w uszy ſwe głos mowy mojey. ¹⁷ Azaż ten, ktory ma w nienáwiśći ſąd, pánowáć może? ázaż tego, ktory jeſt wielce ſpráwiedliwy, niepobożnym ucżynisz? ¹⁸ Záż potępisz tego, ktory może rzec krolowi: O bezecny! á kśiążętom: O niepobożny! ¹⁹ Ktory nie ma względu ná oſoby kśiążąt, y nie wáży ſobie więcey bogácżá nád ubogiego; bo oni wszyſcy ſą cżynem rąk jego. ²⁰ Nágle umieráją; á o połnocy wzruszony bywa narod, y przemijá, á mocárz znieśiony bywa bez ręki ludzkiej. ²¹ Ocży bowiem jego nád drogámi cżłowiecżemi, á on widźi wszyſtkie kroki jego. ²² Niemász ćiemnośći, áni ćieniá śmierći, kędyby śię ſkryli ći, ktorzy cżynią niepráwość. ²³ Bo ná nikogo nie wkłádá więcey, ták, żeby miał wchodźić w ſąd z Bogiem. ²⁴ Poćierá bárzo wiele mocárzow, á inszych miáſto nich wyſtáwiá. ²⁵ Przeto, iż zná ſpráwy ich, obrácá im dźień w noc, áby byli potárći. ²⁶ Poráżá ich jáko niepobożnych ná miejſcu jáwnem. ²⁷ Przeto, iż odſtąpili od niego, á żádnych drog jego zrozumieć nie chćieli: ²⁸ Aby przywiodł ná nich wołánie znędzniáłych, á pokázał, że wyſłuchuje wołánie ubogich. ²⁹ Gdy on ſpráwi pokoj, ktoż go wzruszy? tákże, gdy ſkryje oblicże, ktoż go ujrzy? A to cżyni ták cáłemu národowi, jáko káżdemu cżłowiekowi, ³⁰ Aby dálej nie pánował cżłowiek obłudny ná upádek ludzki. ³¹ Zápráwdę miáłbyś mowić do Bogá: Przepuść; ponioſę, á nie będę śię wzbrániał. ³² Nádto jeſlibym cżego nie bácżył, ty mię náucż; jeſlim niepráwość popełnił, nie ucżynię tego więcey. ³³ Izali według zdánia twego będźiesz płáćił, żeć śię to nie podobá, á żeś ty owo obrał, á nie on? Ale wieszli co lepszego, powiedz. ³⁴ Mężowie rozumni toż rzeką ze mną, á cżłowiek mądry przypádnie ná to, ³⁵ Że Ijob nie mowi mądrze, á ſłowá jego nie ſą roztropne. ³⁶ Boże, Ojcże moj! niech będźie Ijob doſkonále doświádcżony, przeto, iż nam odpowiádá, jáko ludźiom złym. ³⁷ Bo przeſtępſtwá przycżyniá do grzechu ſwego; chlubi śię miedzy námi, y mowi bárzo wiele przećiwko Bogu.