¹ Modlitwá Dawidowá. Wyſłucháj, Pánie! ſpráwiedliwość moję; miej wzgląd ná wołánie moje; przyjmij w uszy modlitwę moję, ktorą cżynię uſty nieobłudnemi. ² Od oblicżnośći twojey ſąd moj niech wynijdźie; ocży twoje niech pátrzą ná uprzejmość. ³ Doświádcżyłeś ſercá mego, náwiedźiłeś je w nocy; doświádcżyłeś mię ogniem, áleś nic nie ználázł; myśli moje nie uprzedzáją uſt mojich. ⁴ Co śię tknie ſpráw ludzkich według ſłowá uſt twojich, chroniłem śię drogi okrutniká. ⁵ Zátrzymuj kroki moje ná drogách twych, áby śię nie chwiáły nogi moje. ⁶ Ja ćię wzywám, bo mię wyſłuchiwász, Boże! Nákłoń uchá twego ku mnie, wyſłucháj ſłowá moje. ⁷ Okáż miłośierdźie twoje, ty, ktory ochrániász ufájących w tobie od tych, ktorzy powſtáwáją przećiwko práwicy twojey. ⁸ Strzeż mię jáko źrenicy oká; pod ćieniem ſkrzydeł twojich ukryj mię. ⁹ Przed twárzą niepobożnych, ktorzy mię niszcżą, przed nieprzyjáćiołmi duszy mojey, ktorzy mię ogárnęli. ¹⁰ Tukiem ſwoim okryli śię; hárdźie mowią uſty ſwemi. ¹¹ Gdźiekolwiek idźiemy, obtocżyli nas; ocży ſwe náſádźili, áby nas potrąćili ku źiemi. ¹² Káżdy z nich podobien jeſt lwowi prágnącemu łupu, y lwięćiu śiedzącemu w jámie. ¹³ Powſtáńże, Pánie! uprzedź twárz jego, potrąć go, wyrwij duszę moję od niezbożnego miecżem twoim. ¹⁴ Wyrwij mię od ludźi ręką twoją, o Pánie! od ludźi tego świátá, ktorych dźiał jeſt w tym żywoćie, á ktorych brzuch z szpiżárni twojey nápełniász, ſkąd náſyceni bywáją, y ſynowie ich, á zoſtáwiáją oſtátki ſwoje dźiećiom ſwoim. ¹⁵ Ale ja w ſpráwiedliwośći oglądám oblicże twoje; gdy śię ocucę, náſycony będę obrázem oblicżnośći twojey.